Als niks alles is.

1910 het geboortejaar van mijn wijlen Opa Janus Broeders(90 jaar oud geworden), voor mij en velen een baken van voorbeeld voor het leven. Iemand die geboren is een tijd die lang niet zo welvarend was als dat hij nu is voor de meeste Nederlanders, een tijd waarin je nog doodging aan de meest gewone zaken, een jeugd die omringd was door een tijd van oorlog die een beetje aan ons voorbijging want we waren immers niet partijdig van 1914 tot 1918, maar dat was zo anders in 1940 toen de mobilisatie zich aandiende, een heel gezin volgde een hele week van maandag tot en met zaterdag vol gas geven in grienden, in de grond, op het land, alles te voet alles met de fiets en pas veel later soms gemotoriseerd maar altijd voor een karig loon want meer zat er niet in, diezelfde man die zag ik in mijn jeugd iedere week omdat mijn eigen vader hetzelfde aan het doen was wat hij wist van zijn jeugd en zag in Janus een man die ook nooit opgaf, onbaatzuchtig, zonder eigenbelang altijd klaarstaan voor thuis voor je naaste nooit honger nooit armoede. Janus wist dat soms zelfs dat niet genoeg was want soms als hij in zijn hoekje zat van de keuken te zitten, nadenkend over zijn film die leven heet kwam er een volzin uit waar je een heel leven aan op kan hangen, de diepte van de woorden niet in te schatten als je daar nooit geweest bent. Ik hoorde dit aan als kind, als jong volwassene, onbenullig als ik was want zelfs de woorden van mijn eigen vader kwamen soms helemaal niet aan : ” jullie weten niet hoe goed jullie het hebben” het is van alle tijden, maar de woorden ” als niks alles is” komen nu weer naar voren bij het zien van de pet ct en mri beelden van mijn zoon, hij is naamdrager in onze tak, ik hoop dat niks alles blijft en de kanker uit zijn lijf gaat en blijft, ik hoop dat hij later ook kan zeggen ” jullie weten niet hoe goed jullie het hebben” want dat zou betekenen dat we na deze coronavirus uitbraak er als wereld weer bovenop geklommen zijn, er geen 3e wereldoorlog onstaan is door machten die hun kans grepen, door een economie die op een afgrond stevende of door een virus ontstaan door onze roofbouw, onze honger naar voedsel. Laten we hopen, doorzetten en doen zoals Janus Broeders dan komt het goed, dat weet ik zeker.

Dag pa

Lieve Familie, vrienden en kennissen

Bedankt voor jullie komst, en steunbetuiging.

Dit levensverhaal vertel ik ook namens mijn moeder en sjef jr

Hier staan we dan na een ongelijke strijd met een draak van een ziekte waar pa als een kruisridder tegen gevochten heeft en strijdend ten onder ging, met in de laatste seconden van zijn bewustzijn en leven een dankbaar afscheid van ons, we hebben elkaar recht in de ogen aangekeken, elkaar vast gehouden hem onze liefde voor hem uitgesproken en een veilige reis gewenst naar de overkant.

Lieve pa,

Je laatste wens hebben we vervuld om je niet alleen te laten bij die laatste strijd, we waren allemaal bij je en hebben ervoor gezorgd dat je geen pijn hebt gehad.

Omgeven door je gezin, in een fijne omgeving met liefde en verzorgende mensen van het antonius abt in Terheijden, daar zijn wij heel dankbaar voor.

75 jaar, van de Graauw en Langendam tot een afscheid hier nu met ons allemaal.

Dat kleine pezige ventje van moeder Elza en Vader Sjef, geboren tussen het water van de schelde en de klei van de zeeuws Vlaamse polder, midden in de oorlog 25 juni 1942, je hebt op jonge leeftijd moeten ervaren dat je hardwerkende vader overleed en je moeder er alleen voorstond met een gezin van 4 kinderen.

Daar op dat moment in die beleving van armoede en verdriet is er iets in je gaan branden waar je pas de afgelopen maanden noodgedwongen afscheid van moest nemen :werken om te sparen en zorgen dat er nooit armoede is voor je naaste.

Dat is 100% gelukt en dat wist je allang maar die vlam kon nou eenmaal niet op standje laag en dus heb je gewerkt tot je erbij neerviel.

Na 7 klassen lagere school en een jeugd van werken in de polder, op het land en in de textiel fabriek was er een droom die je na streefde en werkelijkheid hebt gemaakt.

Je was 15, 16 jaar

Er moest gevaren worden, we komen uit een bloedlijn waar werk aan en op het water inzit, je begon als knecht, bij Frans Broeckaert Op De Berta De kneepjes van het vak leerde je al snel.

Later heb je Sjef en Mij verteld dat je eigenlijk de Zeevaartschool had willen doen maar daar was geen geld voor, dus hebben wij die zeemijlen voor jou gemaakt en je was daar trots op.

De diensttijd moest vervuld worden en omdat je vermoedelijk handig was met werken op het water kwam je bij de Genie troepen gelegerd in Keizersveer.

Die Zeeuw met zijn vetkuif en afgetraind lichaam die viel als een blok voor dat mooie Brabantse meisje van het sandoel in raamsdonksveer, bijna 55 jaar geleden alweer.

Ze was net 15 en je hebt het altijd lopen verdedigen dat ze veel ouder leek.

Na een mooie en spannende verkeringstijd(ik weet hoe groot en sterk opa broeders was) hebben jullie de knoop doorgehakt.

27-mei 1966 gingen jullie trouwen in Raamsdonkveer, ma van huis uit en jij eigenlijk al van boord af, de Jacobus.

Je was alweer aan het varen, op de Jacobus samen met Piet broekaert, (en het lot heeft bezegeld dat Piet deze week op dezelfde dag gestorven is als pa en ook vandaag voor altijd afscheid neemt) er zal veel gevaren worden aan de overkant van het water.

Het waren vooral spannende tijden voor mijn moeder na de trouwdag, de elastiek was gesprongen zoals je zei, en jullie waren gelijk in verwachting van Sjef Jr en Ma stond ineens in de stuurhut van een spits met een stuurrad en een gashendel in haar handen en op het voordek iemand die duidelijke instructies gaf wat er moest gebeuren, hoe dat moest gebeuren en ook de snelheid waarmee het moest gebeuren.

Sjef Jr werd geboren in Raamsdonkveer 6 maart 1967 de Jacobus werd de Rachel 3 in 1968 want je ging zand varen voor firma de witte uit herdersem, het jonge schippers gezin, dag in dag uit varen, vanaf de zandwinning aan de Maas in Kerkdriel,Megen en Cuijk naar Herdersem.

Je vuurtje Brandde fel 110,uur op je werk klokje was toen al heel gewoon, sloten met koffie, 7 builen shag en s nachts aan de stuyvesant om op de been te blijven.

16 juni 1970

En daar kwam ik dan, door jou werk etos ben ik van geboorte een Belg.. Das geen straf maar het spreekt boekdelen waarom dat zo gekomen is. Je kon nog wel een reisje zand doen, maar ik had geen geduld dus liep ma met de gebroken vliezen over de loopplank aan de wal daarna snel met de auto van Herdersem naar het moederhuis te gaan in Aalst, een uitdaging voor de grootouders want er moest ook gedoopt worden in de geboorteplaats.

Sjef Jr moest naar school en uiteindelijk ik ook en dus was er geen andere optie dan het internaat, dat zal je pijn hebben gedaan en je zal wat gepraktiseerd hebben hoe je het moest doen, op zondag de schuit daar leggen zodat wij van boord konden en met openbaar vervoer om naar het internaat de Boudelo in Hulst te gaan en op vrijdagavond of zaterdagmorgen andersom vaak via oma van hulst of oma van Raamsdonksveer, later werd dat het internaat in etten leur, het is onze jeugd het heeft ons gevormd en wij dragen het met ons mee, maar ook eentje met lange zomervakanties vaak in Kerkdriel, leeg of geladen met zand, de schuit onderhouden, ons stramien was voor de middag werken, schuren bikken teren verven, en na de middag voor jezelf, zeilen surfen zwemmen mooie tijden en in de avond vaak buurten met andere schippers of je dienstmaat Cees kwam langszij met zijn bootje.

Inmiddels was de Rachel 3, Rachel 4 geworden, groter schip en dus meer woonruimte.

1985 moeilijke tijden, door de hoge gasolieprijzen moesten we een keuze maken, de Rachel 4 overnemen of wat anders gaan doen.

Samen met ons was de keuze snel gemaakt, geen eigen schip, maar verder als zetschipper voor een rederij.

Wat je nooit had kunnen denken en wij allemaal niet, is dat je op een tanker ging varen. We kwamen uit het zand en de tankvaart was een onbekende wereld, Tankrederij van der Sluis uit Geertruidenberg,we gingen een klein stapje terug van roef op de Rachel 4 naar het roefje op de Dintelstroom maar wat een mooi scheepje was het, al snel voelde je je thuis, haalde je adnr papieren en ook voor het eerst van jou en jullie leven stond je er niet samen voor maar had je een stuurman en matrozen aan boord, en voor je het wist was je kapitein op de amstelstroom, een mooi ferm en stoer schip waar je trots op was.

Ook je bemanning was je familie, zelfs de belangen van alle matrozen stuurlui en kapiteins kon je verdedigen met een ongekende passie waar soms de mensen van schrokken, want ook hier bleef je die onvervalste recht door zee Zeeuw.

Het huis in Hulst wat jullie hadden gekocht (voor de zekerheid) maar waar we nooit in gewoond hebben, werd verkocht en jullie hebben een mooi huis in Waspik laten bouwen, een thuis voor je ondertussen zeevarende zonen en later voor ma want die was er klaar mee om mee te varen, rust zei ze dan.en daar had je begrip voor.

Je ging week op week af varen, er kwam meer rust maar je werkweken waren nog steeds 80 uur en meer dus sputterde je lichaam al een keer tegen, vanuit Terneuzen liet je jezelf ophalen door de chauffeur van de rederij want je was ziek, en ma die werd gebeld met de mededeling dat je ziek naar huis kwam, en dat was nog nooit gebeurt, wist gelijk hoe laat het was en belde de ambulance toen je voor de deur werd afgeleverd, je lag al meer dan een uur met een herseninfarct in het busje, door het oog van de naald, vanaf die dag geen sigaret of kop koffie meer en je vocht terug, revalideerde, ging weer varen en zwaaide uiteindelijk in 2002 officieel Af bij van der sluis.

Pensioen, en aan de wal, wat nu, want naast het feit dat je in je leven een hele bibliotheek aan literatuur hebt gelezen van Hubert lampo tot nietzsche en van de Griekse mythologie tot de uitleg van een parallel universum door Tiller, had je maar een echte hobby en passie: navigare necesse est, omdat het varen moet, en dus was daar rondvaartbedrijf de zilvermeeuw, op de 5 de biesbosch rond met een dek vol mensen een hele andere vracht en nu moest je ineens ook een verhaal vertellen(met die onvervalste zeeuwse tongval) , maar wat deed je dat graag, en weer ging je vaak verder dan je lichaam eigenlijk aan kon.

De kleinkinderen kwamen en je daar was je maar wat fier op, Maiza een meisje, en toen Myron een Jongen, een van Gimst in de mannelijke lijn, voor jou betekende dat heel veel, in zijn voornaam zijn ene al heel lang overleden opa en in zijn achternaam voor altijd onze familienaam, dat is voor jou veel waard.

27 mei 2018, 50 jaar getrouwd met je meisje, door dik en dun in voor en tegenspoed wat een feest was dat, een nieuwe schuit in de vaart brengen bij de zilvermeeuw, de Z8, het lintje doorknippen met je kleinzoon Myron en daarna varen met je hele familie en al je vrienden, lekker eten en drinken dat is het leven, daar deed je het voor, en het was goed.

Zomer 2017, Versleten knieën door die jaren staan, werken, sjouwen, je deed je stoute schoenen aan je ging voor een knie operatie, maar je kwam terug met long en hersentumoren.

Wat een tegenvaller was dat, je kon het eigenlijk niet accepteren en dat deed je ook niet, de strijd begon, je zou vechten om ervoor te zorgen dat je kleinkinderen zouden weten wie sjef van gimst was en is.

nog 5 jaar erbij zij je dan.

Vechten tegen de ziekte tot je alleen nog maar je duim omhoog kom steken of met je oogleden kon knipperen.

Lieve pa,

Dank je wel voor alles, je inzet, je zorgzaamheid, je wijze woorden.

Als je aan de andere kant van de oever naar ons staat te kijken weet dan dat wij je nooit zullen vergeten.

ook je kleinkinderen niet, want je kleinzoon zei het zelf, opa zit in mijn hart.

Dat je maar mag rusten en genieten daar aan de andere kant van het water.

Dag pa, rust zacht.

Dank je wel voor iedereen voor je bezoek tijdens de dienst, mooie woorden, steunbetuiging van alle mensen via post, mail, telefoon, condoleanceboek dank jullie wel!

Heldenmoed hoop en feest.

Vandaag is er een kereltje 4 geworden, Myron onze jongste, de zoon en ooit een stamhouder een nakomeling van van een man een vader een opa die vandaag heldenmoed zal moeten hebben om verder te gaan in de strijd voor leven.

Feest taart en chemotherapie op één dag, voor de kleine man taart en voor de oude man chemo, het leven is onverschillig onberekenbaar, mooi en gruwelijk tegelijk. Het besef dat als ik vooruit kijk niet weet wat ik moet zien, de kleine of de oude, achterom kijkend verwacht je die kleine leuke met zijn guitig hoofd en kuiltjes in wang vol met leven kereltje die niet kan wachten om een grote jongen te worden en vooruit kijkend zie je een man die ook achterom kijkt want dat is alles waar hij voor gaat vechten, dat is zijn luctor et emergo, hij gaat er niet bijzijn vandaag maar ik hoop zo dat hij volgend jaar een dikke vette appeltaart mag bakken voor zijn kleine man. Sterkte Pa en van harte gefeliciteerd Zoon.

 

De boom

De appel valt niet ver van de boom, het geeft een gevoel van geborgenheid als je als appeltje onder het bladerdek in de volle zon kan en mag opgroeien, je valt en nog steeds lig je onder de takken, in de schaduw van de boom, daar waar je ooit begonen bent als klein knopje.

Makkelijk is niets, vooral niet nu blijkt als de boom ziek is, verzwakt en aangetast, vooral niet als het lijkt alsof de boom er niet goed bij staat en deze niet meer de boom is die vol in het blad gaat staan volgende zomer.

Het komt aan als je het nieuws krijgt dat je vader in het ziekenhuis ligt, hij niet meer kan praten en de helft van zijn lichaam niet kan bewegen zoals hij dat wilt. Het komt aan als je de woede vanbinnen ziet aan de buitenkant met een glimlach van angst en verdriet van het kloppen aan de binnenkant van de patrijspoort en jij staat te ver van de kade om te kunnen horen wat hij binnenin zegt.

Zijn ogen zijn ziel alles zit daar, alle van kleine jongen die net als ik van zijn vader en moeder houd die dankbaar is voor zijn leven om er te zijn en het respect heeft voor de offers die daarvoor gegeven zijn in het leven om het goed te hebben om vooruit te komen om geborgen te zijn.

We kunnen niet alles kiezen en vaak kiezen we de verkeerde dingen maken verkeerde keuzes en doen naar maatstaven van andere verkeerd, maar zo gaat het leven en dat gaat maar door tot je lichaam op een dag iets anders dicteert dan gaat het niet meer zo.

Het aantal cellen in het lichaam is nagenoeg ontelbaar, als sterren in het universum, ieder mens weer, iedere cel zo complex en allen samen een wonder der natuur. Ik sta er versteld van hoe dat werkt, we moeten er klaarblijkelijk goed mee omgaan om er lang plezier van te hebben, maar garanties worden daarbij niet afgegeven. Dat is al zovaak bewezen, de beste zullen de eerste zijn soms en anderen komen er met slecht gedrag genadig van af.

De kracht van het brein is medogenloos maar dan moet dat brein zijn volle cappaciteit kunnen benutten heb ik het idee, het feit dat de 3 tumoren met vocht zijn capaciteit belemmerd baart me dan ook grote zorgen, geen communicatie, niet genoeg wilskracht kunnen opbouwen omdat de besturing van de machinekamer plat ligt het is verschrikkelijk, we komen zo niet vooruit en liggen maar wat te dobberen.

Want je kunt een nieuwe schroefas steken, schoon schip maken en de bel poetsen, je komt er niet mee vooruit, de machinekamer moet weer draaien er moet spanning op het bord, we moeten varen, navigare necesse est, vivere non est necesse was het credo wat zoveel beteken als: varen is noodzakelijk; het is niet nodig om te leven, ik wil varen en leven, Vivere est necesse!

Sterkte pa ik hoop dat de dag komt dat je dit kun lezen, niet eens om wat er staat maar omdat ik weet dat er dan weer prik op het bord staat en de machinkamer draait.

Varen met een anker uit kost geld

Het samen delen van de bonnetjes die de denk en pvv medewerkers gaan indienen voor hun oeverloos gebrabbel met een hapje en een drankje over een sprookje, niet over bruggen, pensioenen, studiefinanciering, de zorg en andere elementaire zaken die we als bv Nederland  voor elkaar moeten krijgen, nee want als je  dat op één A4  kalkt dan geloof ik je niet als hoogste bestuurder in een land, dan ben je gewoon aan het meerijden, leegzuigen, profiteren en is het zonde geld en tijd.

Mijn angst is dat we gaan betalen voor minimaal 19 mannen en vrouwen van een meeuwenclub en 3 denkende mannen (vrouwen 2e rang ) die niets beters kunnen dan progressief en constructieve plannen te bagatelliseren met prietpraat  ervoor gaan zorgen dat we onnodig lang moeten debatteren met een efficiëntie van een schip wat met het anker uit doorvaart, voor deze werkwijze , daar krijg je bij de gemiddelde supermarkt als vakkenvuller gelijk de zak voor.

Dus in een blauw stoeltje zitten levert al gauw € 7705,27 bruto per maand op !! en dat dus maal 22 voor een club mensen die het alleen over een sprookje willen hebben en of je dat nou wel of niet mag lezen en voordragen en net doen als wat er in dat sprookje staat, letterlijk of niet, ik zou daar niet zo´n moeite mee hebben als deze club mensen in de toekomst eens echt gaan bewijzen, uitleggen, verklaren, toelichten wat hun visie is op alle zaken die er toe doen voor Nederland zijn inwoners en bezoekers.

want zeg nou zelf voor € 7705,27 bruto per maand mag je toch wel iets verwachten aan productiviteit meer dan alleen maar een bierviltje met daarop wat puntjes enz enz.

Maandelijkse vergoeding

‘Gewone’ Tweede Kamerleden

De basisvergoeding voor Tweede Kamerleden wordt ‘schadeloosstelling’ genoemd. De schadeloosstelling van ‘gewone’ Tweede Kamerleden komt overeen met € 7705,27 bruto per maand sinds 1 januari 2017. Daarnaast krijgen Tweede Kamerleden 8 procent vakantiegeld en een eindejaarsuitkering van 8,3 procent conform de regeling voor rijksambtenaren.

bron https://www.parlement.com

 

zwevende kiezer

helemaal verward ga ik vandaag naar de stembus op de fiets, niks zwevend en een beetje links over de middellijn zal ik mijn bolletje rood kleuren om dan te hopen dat mijn land over 4 jaar er wat socialer uitziet, ik ben een beetje moe van het gehaat, het gejouw en het misgunnen.

 

vroeger schreef ik nog wel eens wat op :

Penang maleisie

maart 2003 – novembert 2003

 

Sinds kort leven wij in Batu ferringhi en wonen in een mooi huis, alles is goed gegaan met het reizen was gemakkelijk zolang je de instructies maar goed volg, want in Kuala Lumpur moet je dus met een monorail trein naar de hoofd terminal en daar moet je naar beneden voor de binnenlandse vluchten eerst langs de douane en dan naar de gate. Ik had dus in schiphol al een instapkaart gekregen voor de tweede vlucht dat was wel handig want dan hoef je dus niet weer in de rij te gaan staan.

Nou eenmaal aangekomen stond zuléma mij al op te wachten en zijn we dus naar huis gereden een ritje vanaf het vliegveld van zo’n 30 a 45 minuten maar je rijd dus door bewoond gebied met stoplichten en dergelijke, het eiland is kleiner dan ik verwacht had, maar goed das misschien alleen maar makkelijk, ok aangekomen bij ons appartement heb ik gelijk kennis kunnen maken met de schoonmaakster die al 4 jaar dit appartement onderhoud een ik denk pakistaans vrouwtje de rust zelve en naar verluid eerlijk als goud dus das erg fijn ze komt een keer in de week, dan was er ook de collega van zuléma marjo die terug naar Turkije gaat een spring in het veld, heeft het hier erg naar haar zin gehad samen met vriend, man. In ieder geval ging weer terug de drukte van het Turkse vakantiegebeuren in marmaris in.

Zo ook was er de collega of in ieder geval het meisje (vrouw 33 jaar??) vivien heet ze en is van Chinese afkomst, die dus voor het agentschap op kantoor met zoe zit.

Er was ook een vriendin van marjo aanwezig dat is davinder een meisje uit het noorden van India (punjab) is in Maleisië geboren maar snel naar Engeland verhuisd en vervolgens naar Australië alwaar zij 20 jaar heeft gewoond en is hier nu op contract voor een hotelketen. Het kind spreekt iets van 10 talen waaronder chinees in alle vormen maleis Japans Duits engels  echt te gek voor woorden in ieder geval en weegt ongeveer 35 kg denk ik want wij en ook vivien gelukkig zijn wat aan de grote kant hierzo. Maar goed dat gaat misschien veranderen door het klimaat maar dat zal niet makkelijk zijn haha want het eten hier is echt verschrikkelijk lekker. En niet duur.

Voor 6 euro per persoon eet je heerlijk 2 borden (een met rijst of bami en een bord groenten) en een drankje, soms is het dus niet de moeite om het zelf klaar te maken, maar dat gaan we wel doen dus hebben we ook gewoon boodschappen gedaan in Georgetown in de supermarkt waar je dus echt alles kan kopen wat je maar bedenken kunt, zelf rode kool, zuurkool in potten, bruine bonen, verse groenten (want het zijn echte groenten eters hier) en alles wat je maar wilt in blik alle soorten kaas, zelfs lekkere schouderham (3 ons gekocht hahaha) en een bakker, dus daar ligt het niet aan.

 

Maar om ff verder te gaan met mijn verhaal ik ben dus middags ff gaan liggen want ik was wel een beetje brak, 2 uurtjes geslapen en toen ben ik naar het kantoor van zuléma gegaan in batu ferringhi en dat is best een leuk kantoortje, ze heeft een groot bureau tegenover het bureau van vivien en een apart hokje om koffie te drinken en waar wat extra papieren en zo liggen. Met airco dus dat is ook lekker.

Batu ferringhi is erg toeristisch maar wij wonen aan het begin van batu ferringhi een beetje in niemand land en het centrum van het toerisme ligt op nog zo’n 10 minuten rijden van ons via een slingerweg langs de kust. Dus wij hebben geen lawaai geen licht eigenlijk als je s’avonds op het balkon zit dat waan je je alleen op de wereld, het is een mooi uitzicht er komen ook best wel schepen langs door de straat hier tussen het vaste land en het eiland penang. Het valt me alles mee hier dacht dat het wat viezer en ouder zou zijn en  ook nog wat armer en grote verschillen tussen rijk en arm maar het valt me alles mee, ook het verkeer had ik een verkeerd beeld van, in Turkije is het verschrikkelijk al je dat met hier vergelijkt, hier hebben alle auto s gewoon een katalysator en de brommers roken ook niet dus geen smog in de straten, het is soms wel druk maar niet van de gekke, Georgetown is in sommige wijken wel oud en de gebouwen zien er niet uit en dat is wel jammer ze zouden de wereldbank of zoiets een stimulans moeten geven om al die oude engelse gevels en houten gebouwen opnieuw op te verven, net zoals ze dat in Suriname in Paramaribo zouden en ik geloof nu ook doen, Omdat het op de Unesco lijst staat, maar goed dat terzijde.

De zakenwijk is modern en je hebt hier een paar winkelcentra die hebben we in Nederland niet eens gewoon 10 verdiepingen winkels en restaurants, ben dus al aan het rondkijken voor een adresje met elektronica daar ik een cd brander nodig heb voor de laptop om de foto’s op te kunnen zetten, ook denken we aan een hele goedkope dvd speler maar das beetje extras. Want we hebben wel tv maar de zenders zijn voornamelijk Maleisiërs en chinees en soms een engelse film of programma, maar je kunt hier dus alle films voor weinig kopen het is vaak wel illegaal maar dat doet bij mij geen pijn met die zonde kan ik  leven.

 

Een heel leuk aspect van penang is de diversiteit aan verschillende rassen en geloven, echt alles door elkaar, daarom vind zuléma het hier net Suriname want dat is ook een mix tussen alle landen van de kolonies en alle geloven langs elkaar, nu hier hebben we dus de grote Groep chinezen waarvan de meeste boedist zijn of het confucianisme aanhangen, er zijn Pakistani moslims en hindoe, Indiërs ook moslim en hindoe en de sikhs, een groep japanners die met de multinationals hier naar toe zijn gekomen, de Europeanen en dan de mensen van Maleisië wat een mix is tussen het oude Thailand burma de orang asli(oorspronkelijke inwoners, lijken op molukkers) en de Maleis zijn voornamelijk moslim, maar zoals ik al zij het is echt een mix je hebt niet het gevoel dat er heel Veel moslims zijn of heel veel boedisten, het is echt een mix en dat is wel leuk want hier zeuren de mensen niet meer over een hoofd doekje of een minirok want het staat naast elkaar in de winkel als collega.

Gisteren avond ook das ontmoet (das is dus een naam), dat is een Indiase jongen (man?)Hij heeft een constructie bedrijf wegenbouw en dergelijke maar is al jaren bevriend met de Nederlandse hostesses en hostess zijn vriendschap krijg je er gratis bij als je hier gaat werken, haha maar goed is een vriendelijke jongen en heeft alle info en connecties dus das altijd handig. Gisteren met hem zitten praten en nu hoorde ik dat ballast nedam net weg is uit de regio hier in penang omdat ze dus nog dikke schulden hadden staan met bepaalde projecten

In ieder geval ons huis zal voor de komende 9 maanden in penang staan en het ziet er allemaal mooi uit. We hebben er veel zin in, alles ontdekken en het geheel op ons in laten werken omdat dit iets speciaals is, dat weten we zeker.

 

CAMERON HIGHLANDS

 

 

Een van de eerste avonturen voor ons was het bezoek aan de cameron highlands,

Op zaterdag zijn we tegen de middag vertrokken naar de cameron highlands waar zuléma 2 hotels zou bezoeken, het lakeview en strawberry park, we zouden overnachten in het strawberry park dat een stuk hoger en verder in de cameron highlands ligt.

Het is een rit van ongeveer 4 uur vanaf penang, over de lange oeververbinding tussen penang en het vaste land, en dan de noord – zuid snelweg op (deze is overigens erg mooi en modern)naar IPOH en dan verder naar TAPAH waar we de snelweg  afgegaan zijn, de noord zuid route  is voor het grootste gedeelte een tolweg, de prijzen zijn voor de onderlinge stukken meestal 7 ringit, in tapah de afslag richting cameron highlands.

De weg naar de highlands is geen gemakkelijke, je moet namelijk 620 bochten nemen (dit is letterlijk), maar wederom heb je het voordeel van een zeer goede weg, en zeer goede wegbewijzering. Echt heel goed.

Je rijdt naar boven en komt door kleine dorpjes en aangrenzende orang asli nederzettingen, de orang asli zijn de oorspronkelijke bewoners van Maleisië en wonen in simpele hutjes en leven een karig en vaak een arm bestaan, ze proberen wat zelfgemaakte spullen te verkopen in stalletjes langs de weg.

Verder naar boven geklommen kom je langs een elektriciteit centrale aangedreven door waterkracht, dit water wordt opgevangen door een dam die dus een stuwmeer creëert, aan dit stuwmeer ligt ons eerste hotel “lakeview”.

Zuléma zou hier een boek en info bord afgeven voor de bezoekers van oad om met raad  bij te staan over de regio en al wat je als toerist nodig hebt aan info. Het was een mooi hotel alleen jammer dat het water van het stuwmeer vies en troebel was. Dit komt door de blubber die meekomt tijdens de tropische regenbuien uit het oerwoud. Verder naar boven kwamen we een mooie golfbaan tegen en de temperatuur werd geleidelijk zeer aangenaam, de temperatuur zakt van 29 tot 20 graden als je de highlands binnenrijd, s’nachts kan het afkoelen tot 8 graden.

De grootste verrassing was dat de 2 dorpjes die in de cameron highlands liggen, tanah rata en berincang best groot zijn, en dat verwacht je niet als je die mooie heuvels bereikt.

Het hotel waar wij zouden overnachten voor 2 nachten was strawberry park, zo genaamd omdat hier een aardbeien plantage is, naast de thee plantages wordt er heel veel groenten en fruit verbouwd. Eerst inchecken en toen naar de kamer, mooie kamer met zeer mooie badkamer, lekker bed en schoon, ff liggen en toen naar Tanah Rata waar we gewandeld hebben en toen lekker een steam boat hebben gegeten bij de lokale chinees, dit gerecht had halverwege nog een verrassing in petto toen bleek dat in de bouillon een ongenode gast was gevlogen, maar daar werd onze eetlust niet door gestoord een kever meer of minder…….., Na het eten zijn we naar de avondmarkt in beringing geweest. Een lust voor de neus en ogen. Wat een lekkere hapjes hebben ze daar, en mooie bloemen en groenten en fruit, saté stalletjes, pannenkoeken, aardappel balletjes, maïs, nasi, pinda, s, kokoskoeken en ga zo maar door, na al dit snoepen zijn we met een flesje red label onder de arm richting hotelkamer gereden, alwaar er nog een slaapmutsje werd genuttigd en toen vredig in slaap gevallen, je slaapt als een roos want door de lage temperatuur kun je met dekens slapen wat altijd fijner is, de volgende ochtend zijn we lekker gaan ontbijten (lekkere mie goreng met sambal)  en toen heeft zoe haar werk gedaan voor de club en later zijn we op excursie gegaan naar; aardbeienplantage waar we lekker aardbeien met slagroom op hebben,  een imker met bloementuin,

De theeplantage waar we lekker verse thee dronken, de sam poh buddist tempel bekeken met indrukwekkende beelden, en de cactus vallei met zijn bloemenpracht.

S, avonds zijn we weer in tanah rata gaan eten, nu bij een hong kong chinees waar wij een Singapore mie, nasi met kip en  biefstuk met gember en ui en verse groenten. Lieve mensen dit geheel met een liter bier (had dorst)en blikje 7 up kost je dan 12 euro. Dit is dan uitgebreid en duur eten want normaal kost een maaltijd je ongeveer 10 ringit dat is dan ongeveer 2,5 euro.

Na het eten nog gewandeld, een clubje bekeken op de 2^e etage van een gebouw, die hadden ze helemaal bekleed met geluidsisolatie en een installatie binnen staan van 100000 watt denk ik en een spelletje gedaan in de locale gamehal. Verder was er weinig te beleven want de avondmarkt hier was al aan het afbreken toen wij er aankwamen, te weinig animo denken we, maar goed de dag was mooi geweest dus weer snel terug naar ons wiegje alwaar na een afzakkertje de ogen zwaar werden.

De volgende ochtend zijn we op tijd opgestaan en heeft ab voor de eerste keer gereden. Ff wennen aan de linkse kant maar het ging toch allemaal goed, 4 uur later kwamen we aan in penang, in batu ferringhi waar we eerst naar kantoor zijn gegaan en later naar ons appartement. Een mooi weekend voorbij.

 

KUALA LUMPUR

BEZOEK AAN OLIFANTEN OPVANG

 

Het volgende avontuur was een bezoek aan kuala lumpur.

Vrijdag avond gingen we op pad met vivien (de lokale collega agentschap van zuléma) naar de jetty in Georgetown.

Daar aangekomen zijn we te voet de ferry op gewandeld en zijn binnen een kwartiertje naar het vaste land gevaren.

Aangekomen in butterwurth is de wandeling naar het treinstation maar een paar honderd meter, we hadden de kaartjes al dus dat was makkelijk, een half uurtje wachten en toen de trein in, dit was een openbaring, aangezien we een slaapcoach hadden geboekt 2^e klas wisten we niet wat ons te wachten stond.

Nou dit was dus een wagon die van voor naar achteren stapelbedden had met gordijntjes. Best schoon en netjes behalve dan dat de ventilatie een onduidelijke geur verspreide, maar goed wij hebben ons geïnstalleerd in de bovenste bedden ergens in het midden van de wagon.

De trein begon ongeveer om elf 11 uur te rijden, in het begin lagen we wat ongemakkelijk maar na een uurtje of zo lagen de meeste mensen al te slapen, wij waren toen nog vrolijk chips aan het eten en onze prik aan het drinken, toch hebben ook wij geslapen ondanks het geluid en geklots van de wagon.

08:00 de volgende dag in de vroege ochtend liep de trein Kuala Lumpur binnen in het mooie treinstation.

Tot onze verrassing waren we redelijk uitgerust dus fit voor de hele dag, in het station een taxi kaartje gekocht en toen de stad in naar het appartement van marlyn de collega van zuléma die in KL haar standplaats heeft. We hadden voor die dag al een doel voor ogen namelijk de olifanten bekijken. Er is namelijk op een uurtje of zo rijden buiten KL een olifanten verzorgingshuis, dit is een project opgezet voor de bescherming van de in het wild levende olifanten in Maleisië. Aangezien veel palmolie plantages schade ondervinden door de olifanten worden de olifanten verplaatst in plaats van gedood door de grootgrond bezitters.

De olifanten worden verdoofd  tot het punt dat ze nog net kunnen lopen en daarna wordt er met behulp van 2 andere olifanten die getemd en getraind zijn de olifant naar een truck en later naar een ponton(boot) gebracht en deze vaart dan de rivier op richting taman negara, centraal Maleisië waar nog een stuk tropisch regenwoud ongeschonden ligt wat ongeveer 130 miljoen jaar oud het is een van de oudste stukjes ongeschonden woud ter wereld.het was een hele ervaring we kregen info, mochten naaste de olifanten staan!!!! ze meehelpen voeren

( Die krengen eten gewoon een kruiwagen vol fruit en brood binnen 10 minuten op!!) En ze werden ook gewassen met een hogedrukspuit wat ze erg lekker vonden.

Later die dag weer terug naar de big city via een mooie tolweg, die avond zijn we nog naar chinatown geweest en ff een biertje doen, erg gezellig en groots allemaal.

The next day, toen zijn we naar de MENARA KUALA LUMPUR TOWER geweest, dit is een toren die net zo hoog als de twin towers is omdat deze op een heuvel van 90 meter hoog is gebouwd, in totaal iets van bijna 400 m, met de lift naar boven in een paar seconde waar je boven een rondleiding krijgt via een headsetje, je kunt de wereld uitkijken en natuurlijk een geweldig uitzicht op de twin towers, de hoogste gebouwen ter wereld.

Later die dag nog lekker satay gegeten in en later op de avond natuurlijk weer een versnapering tot ons genomen. Maandag zijn we met ons tweetjes naar de grootste shopping mall gegaan die wij ooit hebben gezien, nou hebben we enige ervaring in dit soort dingen maar dit slaat werkelijk alles een gebouw in de vorm van een kruis met 4 vleugels ieder 5 verdiepingen en zeker 500 meter lang volgepakt met winkels, ongelofelijk groot, de Maleis willen echt van alles het hoogste of grootste ter wereld en dat lukt ze aardig.

Diezelfde avond hebben we contact gehad met een Nederlander (albert) die voor het agentschap werkt waar oad een samenwerking mee heeft in Maleisië, hij is de link tussen die twee en woont al heel wat jaren in Maleisië. Lekker toeristisch zitten eten in de stad bij planet hollywood, maar ok we waren ook de toerist ten slotte, het was wel het einde voor ons weekend Kuala Lumpur, de volgende ochtend zijn we om 5 uur opgestaan en met de taxi naar het treinstation gegaan alwaar we met de shuttle trein naar KL int airport in 20 min raasde en daar het vliegtuig gepakt naar penang, deze tickets hadden we via internet geboekt voor maar 15 euro per persoon. Echt goedkoper kan je niet reizen. Dus de totale reissom per persoon was iets van 30 euro incl. taxirit van penang airport naar ons appartement, daar kunnen we in Nederland nog wat van leren als het om openbaar vervoer gaat en transport kosten voor mensen…. Maar goed het was een erg leuke ervaring en we denken nog wel een keer terug te gaan naar de big city.

 

RONDRIT PULAU PENANG

 

Het zou nu de beurt zijn aan het eiland penang zelf om ontdekt te worden, er is hier op penang genoeg te zien en te beleven natuurlijk.\

We hebben afgesproken met de gids van oad om ons eens een ritje over het eiland te geven langs de beroemde attracties van het eiland, zo zijn we begonnen bij de vlindertuin annex boerderij want ze kweken hier deze mooie insecten. Het is een must om hier naar toe te gaan, we kwamen binnen en je mond valt bijna open van verbazing de vlinders zijn zo groot dat als ze vliegen het wel lijkt of ze aan draadjes vastzitten, Je kan ze van heel dichtbij bekijken en er is ook een expo met alle insecten die in Maleisië voorkomen, en hier zitten dus echt insecten tussen zo groot als je hand. Geweldig grote krekels sprinkhanen vlinders wandelende takken schorpioenen en niet te vergeten natuurlijk een hele collectie spinnen.

Onze reis zou vervolgens naar de batik fabriek gaan waar je kan zien hoe de authentieke batik stof wordt beschilderd dmv hars in bepaald motief op de zijde of linnen te zetten en dit dan in te kleuren, vervolgens wordt het geheel in warm water gewassen met iets erbij zodat de kleuren in de stof blijven en de hars verdwijnt. Echt een kunst en ook echt mooi wat deze mensen hier maken. Ondertussen was het gestopt met regenen want we deden dit alles terwijl het water echt naar beneden gutste een tropisch regenbuitje is geen grapje dan kun je zeggen dat het echt regent!!

Nu gingen we naar de tropische fruit boerderij waar je alle soorten fruit van het land kan proeven, jammer dat ze nog geen durian hebben want daar is het nog geen tijd voor.

Langs authentieke woningen aan de zuidkust naar de slangentempel die we alleen wouden zien omdat het nog steeds als toeristische trekpleister wordt gebruikt maar dit eigenlijk geldklopperij is want er is echt helemaal niks te zien.

Dit zit dus ook niet in de normale toer die oad aanbied, maar goed je moet het eerst met eigen ogen gezien hebben wil je er een oordeel over kunnen vellen. Het was ondertussen ook wel tijd om ons buikje te vullen dus zijn we op de 76 verdieping van de komtar toen bij een chinees restaurant gaan eten met uitzicht over Georgetown en in de verte zie je butterwurth liggen. Dit is het eten wat gasten ook aangeboden krijgen van oad die deze excursie doen en ik moet zeggen het smaakt ons voortreffelijk, nou zijn wij natuurlijk ook geen goede graadmeter zeker niet wanneer we honger hebben want dan gaat bijna alles naar binnen….

Het uitzicht is magnifiek vanaf de komtar, je kunt geheel rondom kijken.

De kek lok si tempel is een mooie boedistische tempel die zo groot is dat ze een eigen lift hebben gemaakt om van het lage naar het hoge niveau te gaan. De tempel wordt geheel onderhouden uit donaties maar het is een meesterwerk van marmer en houtsnijwerk. Het grot e boeddha beeld buiten wat geheel uit koper is gemaakt is wel 20 meter hoog en erg indrukwekkend. De beelden binnen zijn allen belegd met bladgoud en je moet natuurlijk zoals in iedere tempel en huis wat je betreed in Maleisië je schoenen uittrekken

Er was helaas geen tijd meer om penang hill op te gaan maar ja we hebben tijd genoeg om dit nog een andere keer te doen. In ieder geval weer wat geleerd over de plaats waar we nu tenslotte wonen, aangezien veel mensen niet beseffen ongeacht waar je woont wat er allemaal te doen en te zien is in hun eigen woonomgeving.

We schrijven half april en zitten nu dus koud een maandje op het eiland, en de eerste berichten van de dodelijke ziekte s.a.r.s gaan de wereld rond en hebben onze gedachten ook wel een beetje in hun greep. We gaan namelijk graag naar de bioscoop in een van de 3 of 4 grote shopping malls die je hier op het eiland rijk bent. Dat is iets wat ons ook iedere keer verbaast, het eiland is eigenlijk net zo groot als Texel, maar het verschil is dat hier een paar honderd duizend mensen wonen en dat je wel 4 grote winkelcentra hebt een vliegveld een stadion een universiteit campus die echt groot is!! Met theater, honderden restaurants en dan ook nog een groen hart met bergen  en rijstplantages in het zuiden en stranden in het westen. Maar omdat je dus ziek kan worden door het overbrengen van vocht, niezen en hoesten maar in ieder geval alles wat met je mond of ogen in contact komt wat van een ander is een risico. Dus dan wil je drukken plaatsen ontwijken, maar omdat het hier in Maleisië erg meevalt gaan we gewoon op pad en kijken we zelf wel uit, we hebben de nodige maatregelen getroffen mondkapjes gekocht en desinfecterende doekjes voor als we gaan eten dus we voelen ons redelijk veilig.

 

LANKAWI PULAU PAYAR CORAL ISLAND

 

 

In ieder geval ons volgend avontuurtje was een bezoek aan lankawi dit omdat zuléma haar collega aldaar moest ontmoeten en om wat zaken recht te zetten, het zou een dag worden in de ochtend heen en in de avond weer terug.

Een volgende keer dat we zouden gaan zou naar pulau payar gaan, oftewel het coral island, dit is echt geweldig man, alleen de bootrit er naar toe is al een belevenis op zich, je gaat met een soort van ferry maar dit is een monohull ter grote van 30 meter of zo met 2 jetfiols achterin aangedreven door 4 diesels met een geïnstalleerd vermogen van een paar duizend kw, spuit je dus over het water en  ga je naar schatting ongeveer een mijltje of 30 wat dus ongeveer 60 km per uur is. Je gaat in ieder geval zo hard dat als je op het achterdek staat en je steekt je kop buitenboord je de druk van de wind voelt zo hard als je gaat.

Ik heb er van genoten in ieder geval, maar dan kom je aan bij een ponton wat een honderd meter uit de kust ligt en geheel overdekt is met een tafels en stoelen in het midden een duiktank en een glazen koepel aan de voorkant om onderwater te kunnen kijken snorkel platforms aan iedere zijde, douches en wc en s’middags wordt er een buffet neergezet waar  je u tegen zegt.

Het is ff schrikken als je voor het eerst in het water gaat daar, er zwemmen namelijk wel 10000 vissen om je heen en je hebt in eerste instantie een gevoel van jakkie, maar tegelijkertijd ook een onbeschrijfelijk mooi gevoel, want de vissen zijn mooi, blauw met gele en zwarte strepen. Sommige mensen gaan met een zakje brood het water in, en op momenten dat het brood in het water terechtkomt is de massa vissen niet te overzien, 10000000 met zijn allen op het stukje brood af. Het zijn niet alleen de vissen die mooi zijn vooral het koraal onder je is prachtig, met al zijn kleine diertjes en krabbetjes en visjes en ook die gekke zeekomkommer onbegrijpelijk dat die leeft want hij lijkt keihard net als zeesterren.

Wij zijn naar land gezwommen en langs de kust hebben ze een loopbrug gemaakt waarmee je naar een infocentrum kan lopen, daar voederen ze soms de haaien vanaf het strand, dit was voor mij een nieuwe ervaring en ik vond het soms een beetje niet veilig zeg maar ondanks dat het hier maar om hele kleine haaitjes gaat van ongeveer een meter lengte, als deze jongens beginnen te bijten naar aas dan kun je indenken dat ze soms een kinderbeentje ook als aas zien….

Maar goed alles ging goed en we hebben een heerlijke middag gehad, weer lekker verbrand in de zon en s’avonds weer lekker terug moe maar voldaan naar ons paleisje in batu ferringhi.

 

 

LEKKER ETEN…..

 

Tussen al deze avonturen in gaat het leven gewoon door en omdat het niet zo druk is heeft zuléma haar dagindeling zo gemaakt dat ze toch iedere dag wat te doen heeft.

Vaak doen we ook thuis koken ondanks het feit dat je voor heel weinig geld goed kan eten op straat hier, soms is het echt belachelijk wand dan zit je voor 40 ringit echt een feestmaal naar binnen te werken met 2 personen met drinken erbij en dat is dus maar 10 euro!!

Maar wat wel lekker is dat als je zelf af en toe kookt je eigen smaak nier verloren gaat en zeker onze pastas en rijs combo’s die wij maken zijn voortreffelijk en natuurlijk de Hollandse pot niet te vergeten want je kan hier veel krijgen zelfs appelmoes, dit is een Amerikaans merk maar met een Nederlandse naam, gravenstijn. Hollandse melk uit Australië, augurken uit België en noem het maar op, o ja rolmops uit polen heerlijk, haha en natuurlijk de edam kaas in plakjes of gewoon de grote brokken. Hagelslag maken we zelf door kleine doosjes te kopen die ze gebruiken om taarten te versieren, dat noemen ze chocolade rijst hier.. Nou goed  we komen niets tekort als het gaat om eten en drinken dus we hebben alleen de discipline nodig om niet te veel te eten…..Tijd voor een nieuw avontuur.

 

 KONINGINNENDAG

 

Bezoek aan de Nederlandse ambassade in Kuala Lumpur In het kader van koninginnen dag zijn wij op uitnodiging van de Nederlandse ambassade

Naar KL afgereisd met onze eigen auto wat ons een uurtje of 5 in beslag nam om aldaar een receptie bij te wonen die door de ambassade was georganiseerd. Het bleek later duidelijk dat het heel de week al feest was in KL voor de Nederlanders aangezien er een holland week was georganiseerd voor het bedrijfsleven, met alle grote jongens aanwezig zoals nedloyd, unilever, ing, abn amro enz.

Wij hadden ook erg het gevoel toen we er heen gingen dat het niet ons feestje zou zijn, maar alles ging goed wij zagen er piekfijn uit en alles verliep geweldig. Zuléma had voor de gelegenheid een speciale jurk laten maken en ab had voor deze

Gelegenheid zichzelf in batik long sleeve gehesen, dit is de traditionele kledij voor mannen als ze naar iets belangrijks gaan, of een pak of een long sleeve batik shirt.

We waren aan het rondkijken toen op een gegeven moment zuléma stond te praten met een man en we in het gesprek erachter kwamen dat dit dus zeemannen waren die diezelfde dag nog in port klang waren aangekomen en midden in de nacht weer zouden vertrekken. Hadden ze toch nog een feestje te pakken in de korte tijd dat ze hier waren.

In ieder geval hebben we ze een goede vaart gewenst en zijn wij verder gegaan

Met de haring en bitterballen, het feestje was om een uur of 10 halfelf of zo afgelopen en zijn we naar het centrum van KL gegaan om daar nog ff af te pilzen. Niet dat we nou zulke drinkers zijn maar ja als je dan toch je stap pak aan hebt dan moet het maar …, in de stad was een hele groep met engelse jongens van een jaar of 20 die zeiden dat ze net uit Irak terugkwamen ze waren militairen on leave of zo in ieder geval alle remmen los en ook van god los alles mocht niets moest. Haha geweldig om mensen naar de kloten te zien gaan op een verantwoorde manier hahaha. Nee ff serieus het was niet zo erg maar ze hadden het erg naar hun zin en alle vrouwen waren mooi…

We hebben daar trouwens ook een Nederlands meisje leren kennen die we dus al eerder ontmoet hadden maar niet wisten dat zij Nederlandse was. Namelijk in het opvang reservaat voor de olifanten wat op een uur rijden van KL is gevestigd en die zich inzetten voor het behoud van de olifanten in dit land. Een leuke meid die weer  heel toevallig bevriend leek te zijn met een nichtje van zoe die in Breda op het nhtv zit. Small world!!

Tijdens onze terug reis naar  huis hadden we idee om eerst langs genting highlands te gaan. Dit ligt op een half uurtje van Kuala Lumpur in oostelijke richting en is een thema park, er zijn veel hotels omdat het klimaat aangenaam is en er is een soort van pretpark aan vast gekoppeld. Ook zijn er casino’s en worden er soms concerten gegeven.

Best leuk maar we vonden het een beetje te..Veel van het goede. Maar goed de halve dag gevuld met dit themapark en toen weer de volle 5 uur terug rijden naar huis….

 

BUKIT MERAH LAKETOWN RESORT

 

 

Ja het was weer zon dag dat we ff weg moesten dus hup de auto in en richting bukit merah, dit omdat op een radio station waar wij altijd naar luisteren ieder uur een reclame voorbij komt van dit resort. Aangezien het maar op een half uurtje rijden vanaf penang ligt de moeite waard om er eens te gaan kijken. Een van de leuke attracties is dat ze een eiland in het midden van het meer gebruiken voor opvang van orang oetans die zijn verstoten of niet meer in

Het gebied kunnen leven waar ze woonden. Dit omdat orang oetans iedere dag een nieuw en vers nest moeten bouwen.

Maar goed wij kwamen daar aan en het leek wel of we de enigste bezoekers waren, erg uitgestorven. Dit komt natuurlijk ook omdat iedereen nog een beetje bang is denken wij voor de sars epidemie. Maar goed eenmaal binnen gelijk de kaartjes voor het pondje gehaald zodat we naar het eiland konden.

Daar kon je dus in een soort van kooi een stuk het eiland op wandelen en zou je als je geluk hebt oean oetans kunnen zien. Nou de enige die we gezien hebben zat aan het begin toen we van het pondje afstapte op een paal te wachten, en deze leek me bijna getraind in het wachten op een appel of iets anders lekkers van bezoekers of bewakers, in ieder geval het was een scheet van een orang oetans en we hebben genoten van zijn capriolen.

Daarna ga je terug met de pont en die zet je af aan het begin van een klein dierenparkje wat er heel vies uitzag, we hadden het echt te doen met dieren die hier moesten leven, de enige die echt konden genieten waren de hele kleine aapjes en de otters die genoeg leefruimte hadden en niet in hun eigen viezigheid hoefden te leven.

Er was ook een soort van dierenshow die met veel bombarie en muziek aangekondigd werd en wat eigenlijk niet veel voorstelde. Je moest een half uur wachten op een tribune die verschrikkelijk heet was en de muziek was echt ongelofelijk hard, als mensen hier al last van hebben laat staan hoe gestrest dieren hier van worden….

Maar goed na het dierenpark wat gegeten en toen het waterpark in met zijn glijbanen en golfslagbad en andere water attracties, het ging trouwens toen ff geweldig hard regenen maar ja we waren toch al nat dus dat kon ons niets schelen. Tijdens het omkleden kwamen we tot de ontdekking dat het toch allemaal wel erg preuts is ondanks het feit dat je dus gescheiden badkamers hebt dus mannen apart en de vrouwen wat eigenlijk heel normaal is, zijn er geen openbare douches of omkleedpartijen, iedereen duikt in zijn eigen hokje en doet daar alles. Dus toen ik geen zin had om in dat kleine hokje alles te doen en mijn kleddernatte broek buiten het hokje naar beneden trok (het waren tenslotte allemaal mannen daar) keken ze hun ogen bijna uit. Zuléma had dezelfde ervaring was het niet dat dit nog verrassender is aangezien de vrouwen geheel met jurk hoofddoek en alles het hokje weer uitkomen nadat ze dus met zwemtrainingspak (want ze zwemmen met alle kleren aan!!) Kleddernat het hokje binnen gingen.

Ja dit zijn nou van die dingen waar je soms een beetje raar van opkijkt als je als jan kaas de wereld rond gaat.

 

 

NATUUR PARK  TAMAN NEGARA

 

 

Donderdag 8 mei ’03 zijn we met de Nice bus vertrokken uit Georgetown richting KL, de bus vertrok om halfacht in de avond en we zouden er 4 uur over doen.

We waren nog net op tijd aangezien Zuléma nog een info moest geven aan gasten, aangekomen bij het Garden Inn hotel in Georgetown vanwaar de bus vertrekt, kaartjes gekocht, a 50 ringit per persoon voor een enkele reis richting KL.

Dit betekent dus dat je voor 12 euro een reis van 350 km maakt over een

tolweg en voorzien van lunch, de bus zelf is voorzien van airco, tv,

Superstoelen( nog beter dan in een vliegtuig!!!), En een hostess aan boord.

Je zit namelijk met 2 personen gangpad en dan 1 persoon naast elkaar, erg comfortabel en ik kan het iedereen aanraden die gaat reizen in Maleisië maar ook BV in zuid Amerika waar ze dezelfde standaard hebben voor luxe busvervoer.

Afin aangekomen om half 12 in KL bij de collega van Zuléma, hebben we nog een filmpje gekeken en zijn toen de koffer ingedoken want de volgende ochtend zouden we met de richting taman negara ressort vertrekken. We zijn met een taxi richting bushalte gegaan, daar stond een groepje van wel 4 mensen die ook meegingen richting taman negara, 2 daarvan bleken managers te zijn van het mutiara hotel ressort en 2 gewone toeristen.

Er ging op deze 4 uur durende busrit ook een hostess mee maar vraag me niet waarom want het mens had geen meerwaarde voor de reis.

We hebben een tussenstop gemaakt in Temerluh en zijn toen verder gegaan richting Kuala Tembeling waar we de reis voort zouden zetten dmv een longboat.

In Kuala tembeling aangekomen moesten we nog 2 uur wachten op vertrek van de longboat wat eigenlijk wel een beetje frustrerend was, maar goed we hebben voor tijdverdrijf nog ff  op internet gekeken omdat er een internetcafé in het kleine terimaltje was, dit is wel handig als je voor een paar dagen de jungle intrekt kun je toch nog even je e-mail checken!!

Ondertussen was het dus al half 3 in de middag toen we dus met een man of 8 in de longboat stapte, wij konden vooraan zitten en hadden redelijk goed uitzicht, het zit in het begin best comfortabel maar na een uurtje dan heb je een ongelofelijke houten kont, maar goed het uitzicht is spectaculair je vaart letterlijk door en langs het oudste tropische regenwoud ter wereld.

Al de geluiden en al dat groen de wereld lijkt hier stil te hebben gestaan, onderweg kom je ook de orang asli tegen en na 2 uur varen ben je bij de aanlegsteiger van het mutiara hotel ressort in taman negara. Aan de andere kant van de rivier zijn allemaal hostels voor back packers die dus via de oostkust of al liftend richting het oerwoud zijn gekomen( doorgaans vinden wij dit vieze mensen hahaha) maar goed er is dus onderdak voor iedereen, en er zijn genoeg restaurantjes in en om het dorpje aan de rivier.

Wij zaten dus in een huisje  op het terrein van het ressort, huisje 107 van de 108 dus we zaten ongeveer in de jungle en op een half uur lopen van de receptie en het restaurant!!!

De eerste avond hebben we direct een wandeling georganiseerd met een gids die ons dus de bush liet zien bij nacht en donkerte, dit mensen is een onderneming die je alleen niet moet maken, aangezien hier dus echt freaking scaring animals leven. We hebben een hert gezien een uil een slow monkie, wandelende takken, schorpioenen, spinnen, lichtgevende paddenstoelen  en bladeren, bloemen die maar voor een nacht bloeien en vooral heel veel geluiden gehoord.

Toen we thuis kwamen had Zuléma een bloedzuigertje op haar rug omdat ze een keer was gevallen maar Ab had dus een bloedzuiger op zijn voet ter grote van een pritstift, tering wat een ervaring ik dacht dat ik gek werd.

Van alles en nog wat op het beest gespoten maar die liet pas los tot hij volgetankt was en het rare is dat  het dus gewoon door blijft bloeden, het duurde wel een half uur eer de wond stolde, dit komt namelijk omdat de bloedzuiger een stof inbrengt die ervoor zorgt dat je bloed lekker blijft stromen en hij alleen maar gulzig hoeft te drinken!!!!

Die nacht geslapen als een roosje, maar we moesten weer vroeg op pad voor de jungle trekking, niemand had verteld hoe deze eruit zou gaan zien, we wisten alleen dat over de canopy walk zouden gaan.

Dit was dus een misverstand we zijn eerst een soort survival route gaan doen bergop, we dachten dat we allemaal gingen sterven van de hitte en ook omdat het gewoon een uitputting was, maar goed in de middag kwamen we aan bij de canopy walk, dit is een loopbrug gemaakt van touwen en planken die je door de bovenste laag van de jungle voert en je dus het oerwoud van boven kunt bekijken met zijn flora en fauna, op zich een hele ervaring maar je moet eigenlijk niet zweten aangezien er dan sweat bees op je afkomen die je zweet willen drinken, het is zo dat ze niets doen maar het lijkt op een hitchkock film alsof je door 100 bijen wordt belaagt wat een enge toestand,

Er stond gelukkig die middag nog een leuke excursie in het vooruitzicht, we zouden namelijk naar een orang asli dorp gaan om te zien hoe ze woonden en een demonstratie te zien in het schieten van pijltjes met de blaaspijp.

Dit was erg leuk aangezien je er met de longboat naar toe moest varen en daar een goede uitleg kreeg over de sociale structuren van de orang asli en natuurlijk gewoon het aangezicht van de mensen en vooral de kinderen in het dorp.

We zijn  die avond na het douchen lekker gaan eten in het restaurant wat ons weer een beetje het gevoel gaf dat we  terug in de bewoonde wereld waren.

De volgende dag zouden we weer richting huis gaan, maar we moesten eerst diezelfde nacht nog een aanval van een soort eendaags vliegende mieren overleven, dit was weer een horror ervaring en  hebben we dicht bij elkaar geslapen met het laken over ons heen en de ventilator op volle stand-in de hoop dat ze weg zouden blijven.

In de korte tijd dat we in het dorp zijn geweest heeft onze gids toch een aantal interessante dingen kunnen zeggen over het leven

Van de orang asli.

We vroegen hem hoe ze sociaal met elkaar omgingen en hoe  ze leefden.

Het blijkt dus dat de orang asli die in taman negara woont een omvang heeft van ongeveer 3000 zielen.

De orang asli negeri die in taman negara woont mag daar leven op voorwaarden dat ze alles wat ze doden op moeten eten en alles

Wat ze kappen moeten gebruiken als brandstof of als bouwmateriaal voor hun hutten.

Het blijkt dus dat het een nomadisch volk is wat dus rondtrekt vanwege het voedsel wat ze eten, bepaalde planten, apen, fruit in ieder geval alles

Wat om hen heen groeit en bloeit.

Om vuur te maken gebruiken sommigen al aanstekers die ze krijgen van toeristen of van gidsen, maar ze kunnen nog steeds vuur maken

Door middel van vuursteen en een katoensoort die in een boom soort zit.

Ook maken ze gebruik van de latex die van de latexboom wordt af getapt en die ze als lampenolie gebruiken.

Toen wij er waren zagen we dat ze ook stevig zitten te roken, ze verbouwen zelf iets wat rookbaar is, in ieder geval tast het

Hun tanden aardig aan, aangezien allen die rookten een verrot gebit hadden.

Het geloof wat de orang asli heeft is er een van natuurgeloof. Alles wat ze bezitten meemaken enz is door de natuur geschonken

en dus als ze ziek zijn moet er een medicijnman aan te pas komen die dus niet alleen plantenkunde moet hebben maar ook een fikse

Dosis spirituele kwaliteiten in huis hebben om met de natuurgeesten in contact te kunnen komen.

Zo is het een feit dat de orang asli hun lichaam aan de natuur terug geven uit respect dat ze hebben voor alles wat ze hebben mogen

Gebruiken tijdens hun leven van diezelfde natuur.

Het dode lichaam wordt hoog in een boom gelegd alwaar dus de vogels apen en andere dieren het lichaam gebruiken als voedsel, als het lichaam

na verloop van tijd op de grond valt zal het verder worden ontleed door de insecten en tenslotte verdwijnt het geheel in en onder de grond

alwaar de aarde, de bomen en planten het werk afmaken en de cirkel

rondmaken in het geloof van de orang asli………

 

De volgende ochtend nog een ontbijtje naar binnen geschoven en toen in de longboat weer terug richting Kuala tembling vanwaar we dus weer de bus richting KL zouden nemen en in KL weer de bus richting Penang Georgetown waar we in de avond om een uur of 10 aankwamen om vervolgens nog met de auto naar Batu ferringhi te rijden waar we om half 11 lekker in ons appartement moe maar voldaan aankwamen.

Wat een ellende weer, het weekend dat we dus weg waren geweest is waarschijnlijk door heftige onweer onze aardlekschakelaar  aangesproken, en dus toen wij thuiskwamen was dus de gehele inhoud van onze vriezer ontdooit en dus moesten we alles weg doen want het leek ons niet al te gezond dit nog op te eten. Ja het is een vaak voorkomend verschijnsel dat, in de tropen een gemeengoed is. ONWEER is een veroorzaker van niet alleen stroomstoringenmaar ook gaan er hele bomen aan door veelvuldige inslag op dezelfde plaats. Op het eiland penang is een plaats waar heel veel kale palmbomen te zien zijn aangezien daar de bliksem wekelijks inslaat. Wij hebben hier dagelijks onweersbuien of in ieder geval weerlichten die je in Nederland alleen in de zomer kan zien  of in het najaar.het is voor ons de eerste keer dat onze aardlekschakelaar was aangesproken, maar goed dan maar weer naar een van de vele supermarkten op het eiland voor een nieuwe voorraad aan lekkernijen.

Na taman negara was er een tijdje rust in het reizen van ons, we hebben vrienden gemaakt hier op het eiland tijdens een avondje uit in bathu ferringhi in de soho bar sprak er een jongen tegen me in niet al te goed engels waar we vandaan kwamen en wat we deden, hij hete amin hen zijn vriendin lisa, na wat gebabbeld te hebben vroeg min of we zin hadden om met hun mee te gaan naar Georgetown waar zij ons alle goede clubs zouden laten zien, nou die hebben we gezien alles kwam aan bod en de volgende ochtend om 7 uur ofzo toen de vogeltjes weer begonnen te fluiten gingen we naar ons mandje toe.

Vanaf die tijd hebben we regelmatig contact met min en lisa, min werkt op het strand en heeft nog wat andere inkomstenbronnen en lisa werkt als bankemployé op de luchthaven bij de geldwissel, zij heeft 2 schatten van kinderen uit een vorig huwelijk en die wonen bij haar moeder.

Een heel leuk stel en wij zijn er blij mee aangezien je anders toch bijna niemand echt leert kennen van het eiland.

Volgende stop: phuket in Thailand…….

 

PHUKET THAILAND

 

 

 

 

 

Ja wij zijn dus naar Thailand geweest om ons visum te verlengen, dit is na 3 maanden verlopen in Maleisië en dus zijn er een paar opties om dit te verlengen. In ieder geval de optie dat je het land uit moet is er een die altijd genomen moet worden.

Maar dan blijft natuurlijk de optie open voor de bestemming waar je naar toe gaat. Wij hadden eigenlijk ook heel graag naar Singapore gegaan maar nu de s.a.r.s nog zo actueel is in dat land  vonden we dat niet zo’n goed idee Balie staat ook nog op het verlanglijstje en is niet zo duur en je kan er relatief snel naar toe vliegen, maar het is dus phuket geworden in Thailand.

Wij wonen zelf een goede 130 km van de Thaise grens en dat stuk kun je dus makkelijk met de auto overbruggen en dat hebben we dus ook gedaan, de reis die je daarna moet maken naar phuket is ook niet zo heel erg…

We zijn dus de grens overgestoken nadat we eerst getemperatuurd waren op verschijnselen van sars en dat was dus niet!!

Zijn we met een taxi voor nog geen 10 euro (35 ringit, 350 bath) naar Hatay gereden, dit is een middelgrote plaats met een internationaal vliegveld op ongeveer 100 km van de grens.we kwamen hier s’avonds aan.

Wij hadden geen hotel geboekt maar dit kun je gewoon ter plaatse doen en de prijzen variëren van BV 200 tot 1500 bath, dat is dan omgerekend van 20 tot 150 ringit dus van 5 tot 40 euro, wij hadden er eentje van 1000 bath wat dus een heel luxe hotel was, met alles erop en eraan midden in het centrum.

Inmiddels hadden we ook aardig honger gekregen en zijn we even lekker steak gaan eten bij sizlers steakhouse, echt lekker.

Het is natuurlijk niet echt gebruik maken van de situatie want dan zouden we dus gelijk aan de Thaise vissoep moeten maar goed we gingen een heel weekend de kans krijgen om dit nog te eten.

De volgende ochtend zijn we lekker vroeg opgestaan een stevig noodle ontbijtje naar binnen gewerkt en toen met de taxi naar het vliegveld.

Daar aangekomen was de luchthaven nog een beetje uitgestorven, in ieder geval zouden we vrij snel in de lucht zijn op weg naar phuket.

De vlucht van hatay naar phuket duurt nog geen 45 minuten en is dus voorbij voor je het weet, je krijgt nog snel een soort koekje aangeboden maar dat is het dan.

Eenmaal  beneden weer de taxi in om ons naar het hotel te laten vervoeren, we zouden naar het royaal paradise hotel gaan in patong beach, de rit van het vliegveld naar het hotel liet een stukje phuket zien wat eigenlijk niet veel anders is dan alles wat we tot nu toe

Gezien hebben hier in Azië, heel veel groen.

Nee de grote verandering zie je pas als je pathon beach binnenkomt rijden, echt dit is de plaats met de meeste kroegen per vierkante km, niet normaal, ik denk dat je 1000 kroegen heb op een vierkante km, en overdag komt het niet echt over want je ziet alleen maar de hoofdstraat en bijna geen mensen op straat.

Nee je moet pathong  beach echt in de avond bekijken, bangla road is de hooft stapstraat, met 20 zijstraten die ook allemaal volgepropt zijn met bar en nog meer kroegen.

Hetgeen wat ook echt opvalt en zeker als je uit Maleisië komt is het aantal vrouwen op straat met bijna geen kleding aan en die zich aanbieden om gebruikt te worden voor de mannen die hier massaal op af komen naar deze industrie.

Ja dat gaat je snel vervelen al die hoeren hier en al die mannen die erachteraan lopen, dat is echt zo. Zuléma haar collega  had alle recht om te zeggen dat dit eigenlijk niet uit te houden was voor iemand die daar niet tegen kan, want het is zo massaal  dat je er

Constant mee geconfronteerd wordt. Maar goed wij kwamen hier ook voor het strand, het eten en de excursies, dus de volgende dag zijn we lekker naar het strand gegaan gewoon aan het eind van bangla road het strand opgegaan en liggen. Er lopen veel mensen op het strand die hun goederen aanbieden om te verkopen, dit varieert van eten tot houtsnijwerken en prullaria.

Wat wij hebben gedaan wisten we echt wat we zouden krijgen voor ons geld, namelijk een full body massage op het strand.

Dit is echt lekker mensen wat een heerlijke ervaring. Hoewel als je gemasseerd wordt is het soms een beetje pijnlijk maar na de massage voel je toch onwijs lekker. het duurde alles bij elkaar een uurtje en we hebben dit voor 300 bath pp kunnen

Doen dus das geen geld.

Afijn na het bakken en braden op de beach zijn we nog ff door de bazaar gewandeld en wat goedkope kleding gekocht en toen naar het hotel.

Diezelfde avond zouden we naar de show van fanta sea gaan, dit is een thema park op phuket wat dus een weerspiegeling geeft van alles was Thailand te bieden heeft. Wij kunnen dit echt aan iedereen aanraden want het is fantastisch. Je kunt pakketten

Boeken inclusief eten want er is een geweldig groot restaurant aan gekoppeld.

Maar goed de show is een geweldige overdekte airconditioned schouwspel met olifanten, dans, muziek en speciale effecten die erg professioneel zijn.

Het is wel een nadeel dat je geen foto en film apparatuur mee naar binnen mag nemen dus die moet je afgeven, maar dit is ook allemaal heel goed geregeld. In feite is het zo dat alles goed geregeld is want ze willen overal geld aan verdienen, dit is dus een park waar de klant echt uitgemolken wordt. Je word om de meter door een gillende Thaise overgehaald om toch maar iets te kopen of een of andere attractie te doen, dit moet je gezien hebben wil je weten waar ik het nu over heb.

Dus na de show zijn we naar huis gegaan want de volgende dag stond de rafting op het schema.

We waren thuis gekomen en hadden de lobby gevraagd voor een wake up call die volgende ochtend, dit was geen probleem voor hun ook al zou dit om 7.00 uur s’ochtens zijn. Ja je raad het al we werden dus pas om half 9 wakker en zijn naar beneden

gerend en daar beweerde ze gelijk dat ze wel een uur hadden gebeld tot halfnegen aan toe. Dit zijn de momenten dat je als Europeaan in Azië je geduld bijna verliest. Iedereen blijft je aankijken dan en Yes zeggen en lachen dat je in staat bent om bij iemand een

Telefoon dwars door hun kanaal te voeren maar goed we hebben alles onder controle weten te houden en hebben de reis omgeboekt dusdanig dat we een uur later opgehaald werden. Dit was een man die ons die hele dag rond zou rijden en een beetje onze privé gids

en chauffeur was eigenlijk.

Als eerste de rafing en later nog naar de aapjes kijken en op een olifant rijden. We waren erg benieuwd, nou het raften was een erg leuke ervaring met alles erop en eraan, het eten en drinken was goed en de rafting zelf was niet super wild maar wel erg leuk om

te doen en de mensen zijn heel enthousiast. We hebben de langste route gedaan die mogelijk was en dit kunnen we iedereen aanraden die dit gaat doen op phuket. na de rafting zijn we gaan eten en vandaar uit heeft de gids ons naar een plaats meegenomen in de

Bush waar een waterval was. Hier heeft ab lekker een verfrissende duik genomen en onder (in) de waterval gestaan.

Toen op pad naar de grot met de aapjes, dit was voor ons niet zo speciaal want we hebben tenslotte aapjes in onze achtertuin, maar de rit op de olifant was des te leuker. Het is een beetje een armetierig gebeuren als je het voor het eerst ziet, namelijk er staan wel 6

olifanten aan een boom geketend die allen wachten op een ritje door het bos met mensen maar als je dat voorbij bent, en je bent alleen met de drijver en de olifant op pad is het toch een hele speciale gebeurtenis.

Wat een kracht en wat zijn ze groot, echt heel geweldig dat we hier ook foto’s van hebben kunnen nemen omdat de drijver afstapt en wij dus alleen op de olifant zaten terwijl hij foto’s van ons nam.

Die avond zijn we lekker gaan eten in patong beach, heerlijk super black tiger shrimp’s gegeten en natuurlijk lobster, mijn hemel wat een heerlijke vis hier en groot!!!

Ok die avond toch nog wat consumpties genomen met de bekende 5 % erin en toen lekker naar bedje, want ons weekend was over en we gingen weer terug naar Penang de volgende dag, eerst met de taxi van patong beach naar het vliegveld, dan met het vliegtuig

naar Hatay, vandaar met de taxi naar de grens van Thailand en Maleisië, en van de grens met onze eigen auto weer terug naar Batu Ferringhi op Penang.

Toen we terug kwamen aan de grens vroeg de douane beambte wat wij de vorige keer 3 maanden lang gedaan hadden, we hebben toen maar eerlijk geantwoord en gezegd dat we 3 maanden vakantie hadden gehad waarop ze verbaasd en een beetje met glinsterende

oogjes me aankeek, in ieder geval moesten we nog 2 keer onze kofferbak openen onderweg en hebben we een keer de politie afgekocht voor zogenaamd te hard rijden en ging een officiële bon van 300 ringit voor 50 ringit onderhands de winkel uit, echt geweldig hier!!!

 

TERUG OP  PULAU PINANG

 

De komende weken zal het allemaal wel wat minder gaan met het weg gaan uit penang want dit alles is toch een beetje een druk op onze financiën aangezien zuléma hier ook niet erg rijk wordt en ab geen inkomsten heeft. Maar we redden het prima tot nu toe, de uitgaven die het meeste geld kosten zijn duurzame uitgaven zoals dingen voor onszelf of voor de computer, in ieder geval zijn de uitgaven aan BV stappen en eten nog te overzien, want soms gaan we bij de supermarkt met een kar vol spullen voor 300 of 200 ringit weg, dat is omgerekend dus 75 of 50 euro, nou in Nederland haal je daar echt niet dezelfde boodschappen voor.

Intussen gaat zuléma nog steeds iedere week paardrijden bij ann in batu ferringhi,

zuléma met haar zorro, een oud raspaardje wat afgedankt is voor de raceclub die hier op Penang zit.

De turfclub dumpt de paarden op de locale markt en voor 3 of 4000 ringit (1000 euro) kun je dus een paard kopen. Nou is er dus een Amerikaanse vrouw in Batu Ferringhi die heeft 3 van die paarden gekocht en is een kleine manege begonnen met een soort kinderboerderij

Ernaast.

Zuléma is met haar in contact gekomen en mag nu voor 10 euro per keer een uur op dit paard rijden naar eigen wil, dus ook op het strand en in het water en nu probeert ze heb wat sprongetjes te leren. In ieder geval zoe kan zichzelf lekker uitleven en zorro vind het maar

al te prachtig, hij is helemaal opgewonden als zoe hem naar het strand neemt. Echt geweldig om die 2 bezig te zien.

Er lopen nog meer oude race paarden op het strand van batu ferringhi maar die zijn bijna allemaal ondervoed dit is geen prettig gezicht als je een beetje van dieren houd. In ieder geval weten we dat zorro erg goed behandeld wordt en dat hij goed te eten krijgt want hij ziet

er machtig mooi uit.

Ja en wat doet ab, nou die gaat als het kan soms een paar keer in de week naar de starbuck in island plaza omdat je ten eerste daar een hotspot hebt van tm net waardoor hij draadloos kan internetten, maar ten tweede vooral voor het bakje koffie wat ze daar bereiden.

Ja koffie bij de starbuck is toch wel een hele mooie ervaring voor iemand die graag een lekker bakje koffie drinkt.

Het is gelukkig hier een gemeengoed geworden om alle soorten drankjes koud warm en alle smaken van de wereld op geweldige manier te serveren.

Zo heb je natuurlijk de gewone drankjes die wij ook allemaal kennen, maar dan begint het feest:

alle soorten thee die je maar kunt bedenken, alle soorten koffie die je maar bedenken kunt en bij starbuck en coffee bean is dit van Italiaanse kwaliteit. Wat dus betekend dat als je een cappuccino besteld dit ook een echte cappuccino is met echte opgestoomde melk en cacao erop.

En zo ook de espresso is echt lekker. Maar goed ik zal ook ff vertellen dat ze dus bij de hawkers nog veel meer andere geweldig  lekkere drankjes hebben. Zo zijn er alle fruitsappen van de rambutan, appels, wortels, lychees, tot aan de wortel en gewone  orange juice. En dan serveren ze ook een hoop locale drankjes met tapioca, rijstdrankjes, kopi o , warme lange thee, koffie lang,  kort, koud, met of zonder gecondenseerde melk, noem het maar op.

Het specialisme van de drankjes maken komt ook terug bij sommige zaken waar ze de frapuccino’s tot een kunst verheffen en je  dus chocolade, mokka, coffee frapucino’s met gecrushed ijs kan drinken die een genot voor je smaak pappillen zijn.

Maar goed ab is verslaafd aan de coffee van starbuck en samen drinken we steevast de verse appelsap gemaakt van granny smith appels, dit is voor ons echt het lekkerste fruitsapje wat we tot nu toe gedronken hebben.

o ja we drinken natuurlijk ook wel eens wat met de beroemde 5 % Ac erin dit zijn dan voornamelijk de Long island ice thea van de  soho en natuurlijk biertjes zelf gemaakte wodka red bull en als de beurs het toelaat onze wereldmerk whisky…………

 

VERJAARDAG OP HET STRAND…

(16-06-1970)

 

Ab zijn verjaag was een geweldig leuke verrassing geheel bedacht door zuléma en min en lisa. De dag voor mijn verjaardag zijn we met zijn 2 tjes naar batu ferringhi gereden en zijn bij de soho beland waar we aan de long island ice tea zijn gegaan, om 12 uur heb ik een dikke zoen gehad en wat ook leuk was dat we in contact kwamen met een jong stelletje uit Ierland die een geweldig plan aan het uitwerken waren, ze hadden anderhalf jaar gespaard om vervolgens 3 maanden te reizen richting Australië en vervolgens naar nieuw zeeland waar ze dan voor een jaar zouden blijven en proberen om daar werk te zoeken.

Op dit moment waren ze dus in Maleisië en ze gingen van ons uit naar nog een eiland en dan naar Singapore vervolgens naar Indonesië geloof ik en dan naar Australië waar ze ook een paar maanden zouden blijven om het eiland rond te trekken.

In ieder geval op mijn verjaardag had zuléma geregeld dat zij er ook bij waren, ik werd dus opgehaald en we reden met zijn allen richting strand waar min en lisa alles al hadden klaargezet om lekker te barbecuen met drank en alles erbij, ik kreeg op een gegeven ogenblik zelfs een taart met kaarsjes die we op de traditionele manier uitgeblazen hebben. Wat een leuk feestje, lekker aan het strand, coole muziek en de straat van mallaca voor ons rustig voorbij stromend.

We zijn gelukkig en voldaan naar huis gegaan die avond.

En rustig kabbelt ons leventje voorbij, we hadden ook weer nieuws uit Nederland dat zuléma haar ouders in juli hier naar toe zouden komen wat wij erg leuk vonden, vrienden (cris en marjolijn)trouwen in oktober waar we dus helaas niet bij kunnen zijn, en een vriendin(Petra) die we in Turkije hebben leren kennen en die ook voor oad werkt en momenteel op rhodos zit geloof ik maar helemaal verliefd is op een Nederlandse kroegbaas en heeft besloten om te stoppen met het hostess bestaan om in Nederland te gaan wonen en daar samen te leven en kindertjes te maken en hopelijk gelukkig te zijn voor de rest van hun leven.

Het is toch mooi om te alles te zien ontwikkelen, mensen die een half jaar geleden nog geen idee hadden, hun toekomst lieten voorspellen omdat ze benieuwd waren wat er gebeuren zou.

Wij vinden het prachtig om al deze mensen ontmoet te hebben, een vriendin van zuléma (noekje) is samen haar vriend naar nieuw zeeland en zijn daar nu sinds 2 weken, ze hebben zich gevestigd aan de voet van een schijnbaar helemaal te gek ski gebied en gaan daar lekker de winter doorbrengen met snowboarden mensen ontmoeten en ik ben er van overtuigd heel veel gekke dingen meemaken, wie weet krijgen we nog de kans om ze op te zoeken.

 

WERK BEZOEK LANKAWI

 

 

 

 

Naar aanleiding van een Nederlands gezelschap wat een vakantie geboekt had naar lankawi voor 23 dagen, en die van ellende naar penang zijn verhuisd omdat hun accommodatie niet naar behoren was en ze ontroostbaar waren voor dit euvel, heeft zuléma besloten om zelf maar eens polshoogte te gaan nemen.

We zijn een beetje decadent met het vliegtuig gegaan naar lankawi wat dus inhoud dat je ongeveer maar een half uur effectief in het vliegtuig zit. Maar het zou ons veel meer tijd geven dan dat we met de ferry zouden gaan.

We kwamen aan op lankawi airport in het westen van het eiland en daar hebben we een auto gehuurd voor 2 dagen tegen reductie en zijn meteen aan de slag gegaan, het hotel in kwestie is inderdaad niet dat je zegt super, het is namelijk eigendom van de dezelfde maatschappij alwaar oad al zijn zaken mee moet doen in Maleisië en vandaar dat dit hotel niet uit de catalogus is gewipt.

Het is wel een feit dat zuléma die mensen andere hotels aangeboden heeft, en een van die hotels cq ressorts is echt geweldig, want wij hebben daar zelf 2 nachten geslapen.

Het is recht aan het strand en je hebt je eigen huisje, in de morgen loop je ff naar de ontbijtzaal en schuif je aan bij het buffet.

Nadat zuléma bij alle hotels een inspectie had gedaan en ab ondertussen alle boeken zat te veranderen zijn we s’avonds lekker gaan eten bij de hawkers in de hoofdstad, heerlijk aan de vis gezeten.

Je kon een red snapper uitkiezen en die lieten we dan voor de helft bbq en en de andere helft werd in zoetzure saus klaargemaakt, dit geheel lieten we dan serveren met paksoi in oestersaus en nasi met kip.

Verse appelsap erbij en smullen maar, haha toen zijn we nog op zoek geweest of we gezellig nog wat konden drinken maar dat is een hopeloos verhaal op lankawi. Je moet echt naar dat eiland voor de rust de natuur en de heerlijke bounty stranden. Niet voor uitgaansleven want dat is er nauwelijks, we zijn daarom geëindigd aan de poolbar van ons eigen hotel waar we nog een drankje hebben gedaan om vervolgens lekker in slaap te vallen, was het niet dat we eerst de deur probeerden te openen van een huisje wat naast het onze stond…..

We waren al een beetje aangeschoten en aan de buitenkant van de huisjes zat een bordje

Met opschrift: d.n.d wat zoveel betekend als do not disturb, dus wij de hele tijd do not disturb , disturb, do not disturb, disturb, totdat het gordijn ineens bewoog en we gestommel aan de andere kant van de deur hoorden en het tot ons doordrong dat we bij het verkeerde huisje zaten. We hebben er lekker lol omgehad.

De volgende ochtend zijn we naar onderwaterwereld gegaan wat een heel scala aan geweldig mooie vissen huishoud, waaronder een van de grootste zoetwatervissen ter wereld, echt je weet niet wat je ziet, een soort van snoekbaars van wel 3 meter lang!!! Haaien, guppen alles wat zwemt hebben ze en de aquariums zijn echt heel mooi. Vervolgens zijn we verder gaan rijden richting de kabelbaan, ja een heuse kabelbaan die je meeneemt naar het hoogste punt van lankawi, alweer een mooie attractie omdat alles erg goed verzorgd is.

Dit komt ook denk ik omdat de slijtageslag niet zo groot is omdat het gewoonweg niet zo druk is, in ieder geval ab heeft zijn hoogtevrees weer aan de kaak gesteld daar de kabelbaan op sommige stukken echt je het gevoel geeft dat je honderden meters vandaan de grond verwijderd bent.

Na de kabelbaan een bezoek gebracht aan de filmset van Anna and the king, het buitenhuis in deze film is in lankawi gefilmd en ze hebben dit een beetje versterkt en aangepast zodat je het nu als een bezienswaardigheid kan bezoeken, de locatie is schitterend, in een mooie baai met een wit zandstrand eraan.

We zijn op onze rondrit ook nog naar het bird park geweest wat we wel mooi vonden maar niet echt speciaal, het stonk soms verschrikkelijk bij sommige vogels, of het ligt aan de vogels of gewoon dat de hokken niet goed schoongemaakt worden.

Maar het werd al weer donker dus zijn we richting het hotel gereden, lekker nog ff een strandwandeling eraan vast en een aperitiefje aan de poolbar om vervolgens lekker fris gedoucht naar het naburige restaurant te gaan om daar heerlijk authentiek Maleisisch te gaan tafelen.

De manier waarop dit alles wordt bereid en opgediend verschild niet zo heel veel van de Indonesische keuken, was het niet dat de smaak natuurlijk niet hetzelfde is, ik denk zelf dat de Maleisische keuken wat meer curry heeft en zal natuurlijk ook zijn specifieke eigen gerechten hebben. Zo is de keuken hier natuurlijk beïnvloed door de Engelsen die de Indiërs hebben meegenomen en voordat natuurlijk aan de westkust ook de Portugese invloeden. In ieder geval wij hadden een diner voor 2 besteld met alles erop en eraan, een hele schaal vol lekkernijen, vlees vis div. soorten groenten en div. soorten rijst.

Heerlijk, met natuurlijk de vertrouwde satay erbij en heerlijke verkoelende drankjes hebben we dit alles met zijn 2 tjes zitten oppeuzelen onder een pagode al zittend op kussens op de grond met een laag tafeltje, erg mystiek allemaal want de hele entourage van het restaurant was erg oriëntaals, we hebben echt zitten genieten.

Diezelfde avond nog ff aan de poolbar gehangen alwaar de 3  musketiers uit Denemarken zaten met hun spraakgebrek, en een trio bestaande uit een Duits stel wat in Kuala Lumpur woont samen met een Indiër, en wat zij samen deden was een beetje onduidelijk alhoewel de Duitse mevrouw de donkere Indiase man erg amicaal omhelsde en de hemel in prees, wij verdachten het stel van intieme praktijken met zijn 3tjes maar goed zolang mensen geen anderen er kwaad mee doen is er niets aan de hand toch??

Het zat er dus weer bijna op en we zijn de volgende dag met de auto vroeg naar het vliegveld gereden om de vroege vlucht naar penang te pakken.

Daar aangekomen zijn we niet direct naar huis gegaan maar hebben eerst nog ff snel een hapje sushi naar binnen gewerkt en toen naar de film: de hulk, haha wat geweldig  afijn om half een thuis van weer en zoeab avontuur.

 

Deze week een vrouw ontmoet die net als ik bij starbuck gebruik maakt van de mogelijkheid om draadloos en nog steeds kosteloos te internetten. In ieder geval ik zat al helemaal uitgestald met mijn lap top en bak koffie toen ik tot de ontdekking kwam dat ik geen connectie met internet kon krijgen, de mevrouw kwam op me af en vroeg dus ook of ik al connectie had, niets dus, ze ging gelijk het  management bellen, het is zo een vrouw die zaken doet en als problemen zijn weet ze gelijk iedereen te bellen… in ieder geval ze had het over een andere zaak in de stad waar men dezelfde service aanbied en ze bood me aan om mij daar heen te brengen. Aan uiterlijk dacht ik dat ze gewoon van het eiland kwam alhoewel deze wel uitzonderlijk goed engels sprak, het zou blijken want ze was oorspronkelijk van Australië maar met een Maleisiër getrouwd en haar dochter woont nog steeds in Australië en studeert daar af voor doctor of zoiets en is half 20 wat dus may ongeveer tegen de 50 moet zijn alhoewel ze daar niet naar uitzag. In ieder geval reed ze me met haar baby benz naar de plaats van bestemming alwaar we lekker verder konden surfen op het world wide web.

Zuléma kwam me ophalen en kreeg de richting perfect aangeduid door haar dus die was zo bij mij, alweer een dag dat je zomaar mensen ontmoet die je dan op weg helpen gewoon uit beleefdheid. Geweldig toch!!

 

 

Bezoek ouders Zuléma

 

Wij zijn 2 dagen eerder vertrokken uit penang met het vliegtuig vertrokken, we hebben alles al geregeld, we vliegen heen dan met de trein naar het centrum en daar de taxi naar het renecance hotel. Een geweldig mooi hotel in het centrum van KL. Wij hebben de kamer aan het zwembad op de 4^e etage. We kwamen om half een snachts binnen en zijn toen gelijk ff de stad in gegaan om een borrel te halen.

Afijn de volgende ochtend gelijk naar de kapper want zulema zou lekker snel klaar zijn deze keer, geen lange vlechten maar kort en nu gedraaid en dit alle binnen een paar uur voor de helft van normaal, nou het begon al dat het personeel veel te laat binnenkwam door de geweldige drukte op de wegen. Ze kwamen verontschuldigend binnen maar goed het effect zouden we later op de dag pas zien want mijn lieve schat heeft daar tot ongeveer half tien in de avond doorgebracht. Abje is op zoek gegaan naar de hotspots van de stad, nee niet de leuke lokaties of zo maar plaatsen waar je gratis draadloos kan internetten.nou is dit in penang niet zo moeilijk want er zijn er maar een paar en een daarvan is zeer zeker gratis. Hier in de grote stad heeft alles zijn prijs dus ook wifi internetten. Eerst de straat overgestoken en daar een sidewalk cafe uitgeprobeert, toen een paar kilometer gewandeld richting de klcc de petronas twin towers hebben aan de onderzijde een groot shopping complex, daar binnen naar een notebook shop die me vervolgens weer doorstuurden naar een volle winkelstraat waar ik uiteindelijk een soor visrestaurantje vond waar ik aan de straatkant eindelijk het net op kon.

Ja voor een cyberverslaaft iemand is het van hoogste belang om on line te kunnen, hahaha.

Nee ik moet eerlijk toegeven dat het een genoegen is geworden voor mij om achter die toverdoos dingen te maken en ook vooral om te schrijven. Ik kan er van genieten om op te schrijven wat er allemaal is gebeurt en waar we heen zijn geweest, het is net alsof je nog een keer dat avontuur herleeft.

Inmiddels was zulema op de helft van haar kapsel toen ik haar weer ging opzoeken, nog wat eten meegenomen van de big mac en dat hebben we samen voor de kapsalon lekker opgegeten.

Zoe had toevallig ook nog een schoen die gerepareerd moest worden dus die ben ik toen op advies van de bellboy van het hotel ongeveer aan de andere kant van kuala lumpur gaan brengen naar een shopping complex vol met malleiers en met honderduizend winkeltjes en kraampjes en ja hoor ook een hakkenbar.

Een nieuwe hak zetten voor 3 ringit dat is dus nog geen 80 euro cent!! Echt ongelofenlijk dus.

Om 9 uur in de avond was zulema eindelijk klaar en hebben we een hapje gegeten bij planet hollywood, ff kijken of marlyn haar schatje daar nog werkte maar die  hebben we niet gezien en de kans was groot dat hij haar achterna aan het reizen was.

De volgende dag zouden gerda en roelof aankomen op klia, wij zouden ervoor zorgen dat zij door ons ontvangen zouden worden om dan samen met de klia expres naar city center te reizen en vandaar met een taxi naar het hotel.

Het hotel was echt puur genot wat een mooie lokatie, eigenlijk midden in de stad maar als je op de 4^e etage in het zwembad ligt tussen de palmbomen dan waan je jezelf toch aan een subtropisch strandje en het mooie eraan is dat je ook helemaal geen geluid van de stad meer hoort op die hoogte. Ja decadentie ten top mischien maar je moet het er soms maar van nemen als het daar is toch??

We hadden al beraamd dat ze ook wel een beetje cultuur zouden moeten zien en niet alleen maar shopping malls en site seeing, dus de we zijn met zijn allen naar het nationaal museum gegaan en hebben daar een stukje cultureel erfgoed gezien.

( vandaag is trouwens mijn nichtje getrouwd en dit is aan ons voorbijgegaan zonder dat wij erzelf bij konden zijn. Het is een van de eerste dingen die we echt heel erg vinden om te missen maar het is niet anders)

 

Bezoek christy,

16 september 2003 

Christy is aangekomen in de vroege ochtend van dinsdag 16 september, na een lange vlucht vanuit Amsterdam via Singapore naar Penang, wij moesten dus vroeg uit de veren om ons meisje uit tenerife

Te ontvangen.

Wij waren erg blij iemand uit onze vriendenkring op bezoek te krijgen hier op de parel van de orient, aan de straat van malakka helemaal aan de andere kant van de aardbol.

Goed gemutst en lekker brak van de reis hebben we de eerste dag niets ondernomen want een mens moet nou eenmaal aclimatiseren na een reis van 12 uur en een tijdsverschil van 7 uur .

Het is namenlijk een feit dat vanuit nederland richting het westen vliegen makkenlijker is dan naar het oosten vliegen als het op jetlag aankomt.

Maar een goede start is belangrijk daarom zijn we s’avonds eerst naar Tuluk bahang gereden om daar ons buikje te vullen met heerlijke visgerechten, tuluk bahan staat bekend als fishing village en er zijn heel wat goede visrestaurantjes die meer lijken op hutjes van bamboe en regenplaat maar vergis je niet de mercedesen staan voor de deur geparkeerd van de chinezen die hier de overheerlijke lobster en squid komen eten.

Moe maar voldaan naar ons bedje om de volgende dag gelijk Georgetown te bekijken,

17^e

met het busje heen wat al een avontuur is voor velen richting komtar shopping complex, de komtar toren in op de

58^e verdieping heb je namenlijk een panorama dek vanwaar je heel georgetown , de brug en overkant van buttherworth te zien krijgt.

de tempels (thai , birmees, en recleining budha), de shopping malls en natuurlijk het eten, cultuur snuiven in azie is dus letterlijk heerlijke luchten van de vers beriede gerechten op straat inhaleren.

Nog een heerlijk bakje koffie en thee op bij Gurney Plaza, waar allemaal koffie huizen (starbuck, coffee bean, zegafredi, thea house etc ) naast elkaar zitten!!

Lekker moe en voldaan na een heerlijke maaltijd naar bedje gegaan om de volgende dag vroeg uit de veren te gaan om op tijd voor de rondleiding te zijn.

18^e

In de bleu mansion oftewel de cheong fatt tze mansion te bezichtigen, een mansion van ongeveer 100 jaar oud van een oude chineshe tycoon, maar wel een mansion die geheel volgens de traditie van de feng sue gebouwd is.

Zulema moest toen weer op pad en christy en ab zijn toen nog naar  de kek lok si tempel en penang hill  gaan bezoeken.

Christy was zeker onder de indruk van het uitzicht vanaf penang hill, waar we dus eerst met het kabel baantje omhoog zijn gegaan, nog aapjes gezien boven op penang hill en de hindoestaanse tempel bezocht boven op de hill, toen eenmaal beneden een taxi gepakt richting de kek lok si tempel maar omdat we erg trek hadden zijn we beneden onder aan het dorpje uitgestapt om ff een snelle hap te doen.

Het etablisiment waar we hebben zitten eten zou in nederland direct door de keurings dienst van waren worden gesloten, niet omdat het vies is maar gewoon omdat heel veel dingen hier gemeengoed zijn en in nederland niet meer kunnen vanwege te veel regeltjes. Ok het zag er mischien wat armetierig uit maar wat de chinese mevrouw uit haar wokje toverde was wel heerlijk.. en daar gaat het om.

Vervolgens hadden we dus een fikse klim voor de boeg want onder aan kek lok si tempel betekend dus dat je van onder naar boven moet om de tempel te bezichtigen, normaal laat je jezelf met een taxi boven afzetten maar wij waren niet te flauw dus zijn we gaan wandelen, nou een natte rug en dikke kuiten hadden we wel toen christy de mooie tempel  kon betreden het was zeker de klim waard.

De tempel bestaat uit 2 delen oud en nieuw, het oude gedeelte is onder en wij wouden ook naar boven waar je het bronzen boeda beeld kan zien, dus omdat we geen zin meer hadden om te lopen hebben we een taxi chaufeur die op zijn klanten stond te wachten gevraagd of hij ons ff naar boven kon brengen, dit kon maar wel tegen 8 ringit, geloof me die 2 euro omgerekend had ik er wel voor over…

Boven natuurlijk de foto’s gemaakt en met open mond gekeken naar dat inmense boeda beeld, ik schat zeker 40 meter hoog en voor de rest is het marmer en grantiet wat de klok slaat.

De chinezen moeten echt veel doneren als je beseft dat dit gehele complex door donaties in stand gehouden wordt en ieder jaar !! uitgebreid wordt.

19^e

Het was al weer vrijdag 19 sept geworden en vandaag stond de busrit richting Kuala lumpur op het programma, we zouden lekker vroeg vertrekken zodat je de reis goed kon volgen en wat van het land te zien zou krijgen.

Zulema had echter dikke pech met haar auto, door de heftige regenval en natuurlijk door ouderdom was de accu leeggelopen, maar goed ze kon nog goed op tijd aankomen om samen naar het busstation te gaan met een taxi welliswaar maar dat meer een voordeel dan nadeel want je moet je auto anders betaald parkeren voor meerdere dagen bij het busstation.

Wij de bus in , een nice bus met 3 stoelen naast elkaar lekker luxe, het werd ff benauwd toen de bus wegreed bleek namenlijk dat deze een beetje lek was en passagiers voor ons hadden er last van, het had namenlijk stevig geregend en de ventilatiekanalen van de bus waren niet geheel waterdicht zodat mensen constand druppels op hun hoofd kregen,wij zaten blijkbaar goed wij hadden nergens last van.Het bakje rijst en flesje drinkwater werdt gelijk geserveerd en weg waren we.

Tijdens de reis nog een stop gemaakt om wat lekkers te halen en ff een peukenpauze voor de nicotine junkies en toen weer op pad met als volgende stop het oude treinstation in Kuala lumpur.

Vandaar de taxi genomen naar het Nova hotel, dit ligt een straat voor jalan ramlee waar allemaal leuke kroegjes zijn, het is ook niet ver lopen naar een drukkere winkelstraat waar ook lot 10 een groot schopping complex aan ligt.

Ingechecked  ff lekker gedouched en relaxed om weer fris op pad te gaan. We zijn toen richting china town gelopen en hebben daar de stalletjes afgestruind om vervolgens nog ff lekker te eten daar.

We zijn ook nog ff een afzakkertje gaan doen tegenover de beach club.

20^e

Zaterdag ochtend ging zoe ff naar de kapper en zijn we daarna de stad gaan verkennen, met de net in bedrijf genomen monorail kris kras door de stad, shopping malls en door de straten heen slenteren het dagenlijks leven van kuala lumpur, op een van de drukkere straten van kl bij een starbuck zitten genieten van alles wat langskwam.

Terug richting hotel zijn we met zijn allen binnengestapt bij een voetreflex massage shop, dit is dus geen relax massage maar een pijnlijk ritueel wat de chinezen als helend beschouwen, nu is het een feit dat na een massage de voetjes weer een hele avond shoppen aankunnen maar wij kunnen u verzekeren het doet pijn!!, de onderkant van de voet wordt met de knokkels van de masseur diep gemasseerd dat je begint te denken dat deze met opzet je wilt pijn doen. Maar goed wij met onze vernieuwde voeten richting nova hotel om te douchen en ff de oogjes toeknijpen om daarna met lege maag richting libanees restaurant te lopen, hier gegeten wat op zich wel lekker was maar niet super moet ik eerlijk toegeven, het was meer een leuke afwisseling na alle noodles en rijst gerechten van de afgelopen tijd.

Toen nog ff een afzakkertje halen bij de cubaanse bar havana wat een straat achter ons hotel lag.

21^e

Vroeg uit de veren om kaartjes te bemachigen voor een bezoek aan de petronas twin tower, je kunt daar naar boven om op het panorama deck te kijken naar de stad, het is zo dat hier maar een bepaald aantal kaarten per dag voor worden uitgegeven en dan moet je er vroeg bij zijn. We waren ook niet de eerste maar we hadden kaartjes voor de middag trip dus eerst een ontbijtje gescoord bij de dome cafe en restaurant wat aan de fontijn grenst van de twin towers, vervolgens een stukje het park ingewandeld waar het al krioelde van de kinderen die al in het water aan het spartelen waren.

Nou wij naar boven voor ons 5 minuten durend bezoek aan het panorama deck, ok het is echt mooi het uitzicht dus de moeite waard, vervolgens zijn we naar de kl tower gegaan  oftewel de menara kuala lumpur.

Hier is christy alleen naar boven gegaan en heeft de volledige tour gedaan met het koptelefoontje op de toren rond  waar je dus uitleg krijgt van datgene wat je beneden je ziet, ook hebben ze plaquette’s van alle hoge torens in de wereld waaronder de euromast in rotterdam die dus op de een na laagste is.

Nu was het weer tijd geworden om de batu caves te gaan bezichtigen en we hadden een paar opties om daar te komen maar we hebben toch maar voor de taxi gekozen omdat we de tijd wouden besparen en gewoon voor het gemak, dus voor 35 ringit zijn we van hartje kuala lumpur buiten de stad gereden waar zich de batu caves zich bevinden.

De batu caves zijn aan het begin vorige eeuw ontdekt en zijn de heiligste plaats voor de hindoestanen die in maleisie het THAIPUSAM feest van de boetedoening vieren.

De heiligste tempel voor dit feest is de schrijn van suramanya in de batu grotten, in een hoge kalksteenrots 13 km ten noorden van Kuala Lumpur.

De grot is te bereiken via 272 treden en deze moet dan genomen worden inclusief bedelende aapjes en op blote voeten prevelende hindoestaanse mensen die al biddend naar boven gaan met offers en kinderen op de arm geheel ingesmeerd met een gele substantie.

Toen we in de grot gingen hebben we de audio tour gedaan en werdt het een en ander uitgelegd over het hindoestaans geloof en de rituelen, er worden dagenlijks diensten gehouden bij een van de oudste altaartjes in de grot en dat is een mooi gezicht, de ceremonie staat bol van klank en kleur, wasrituelen en offerandes.

Al met al een geweldig gebeuren en echt de moeite waardt, na dit alles hadden we onze zinnen weer op chinatown gezet alwaar we een heerlijke chineese fondeu zouden nemen oftewel een steamboat,

Dit is echt geweldig lekker, alles aan stokjes gerijgt vis, vlees, etc grote schalen met groenten en een pot met boullion in het midden die opgestookt wordt met een gas vuurtje onder tafel, dus de temperatuur liep aardig op wat resulteerde in natte ruggen en hele grote flessen bier die zo leeg waren.

Na deze schranspartij zijn we nog ff over de markt gelopen, nog wat neppe horloges gekocht en toen afpilzen in de reggae bar…….

Ja Kuala lumpur was voor nu een gesloten boek geworden want de volgende ochtend zouden we uitchecken om weer terug te gaan naar penang.

22^e

In de vroege ochtend zijn we uitgechecked bij nova hotel en hadden via de limo-service van het hotel een ritje naar het oude treinstation geregeld, we hadden genoeg tijd over 3 kwartier ofzo, dus wij stappen in en zeggen dat we naar de nice bus moeten bij het trein station, de aardige chaufeur begint te rijden en te rijden doet zijn stinkende best in gebrekkig engels brabbelt hij wat terwijl wij nog slaapdronken vertrouwen op zijn stuurmanskunsten tot het moment dat er vanaf de achterbank een grote verschrikte schreuw komt van zulema die ontdekt dat de taxi helemaal verkeert zit en ons naar het transit station heeft gebracht van de klia expres, dus toen hadden we inneens niet zoveel tijd meer, na een heel verhaal duidenlijk gemaakt dat we naar het oude treinstation moesten van kl, nu is dit een landmark in kl en weet trouwens iedere taxichaufeur in kl waar de nice bussen stoppen en waar je de nice bus kunt nemen om of naar penang te gaan of naar singapore nou deze chaufeur dus duidenlijk niet, zelf niet nadat we het station voorbij reden wist hij niet waar te gaan dus hebben we met zijn 3 tjes hem al schreeuwend duidenlijk gemaakt waar te gaan.

Zijn we aan de verkeerde kant van het station gestopt om vervolgens met onze bagage renend onder het perron door aan de andere kant de bus te vinden , kaartjes te kopen en vervolgens dus hijgend en klaarwakker in de bus te stappen.

Na 5 uur waren we tegen de middag terug in georgetown penang bij de komtar toren.

We zijn naar huis gegaan met de taxi want ja zulema haar auto stond nog steeds bij ferringhi beach, christy gedropt thuis en zoe en ab op pad om de auto te gaan fixen, na wat accuwater en ff de bilspieren trainen door de auto aan te duwen pruttelde de proton wira weer, zoe afgezet bij het hotel waar ze kantoor heeft en ab rondjes rijden tot de accu weer vol was met prikjes.

Ondertussen zat mevrouwtje prinsheerlijk te maffen op het bankje en hebben voor de rest geen bal uitgevoerd.

23^e

Ja je wordt wakker op een tropish eiland, de zon schijnt het is 35 graden een klein briesje wuivende palmen, de zee lonkt de golven ruisen en je hebt eigenlijk geen plannen dus: strand dag!!

Christy en ab zijn met het busje naar batu ferringhi gereden en vervolgens bij de foodcourt van golden sands uitgestapt en daar het strand op gegaan , stoeltje gehuurd voor de rest van de dag en bakken maar.

Af en toe een verfrissend drankje want pal in het zonnetje is erg warm op penang, ondertussen was het maagje ook weer aan het knorren en dus wat gaan eten bij een nieuw tentje aan het strand, ondertussen was zulema ook weer klaar en die schoof lekker aan om daarna nog te genieten van het zonnetje wat langzaam uitging als een kaarsje aan het strand van batu ferringhi.

We zijn later naar huis gereden om ff te douchen en wat te kletsen en zijn toen terug gereden naar batu ferringhi om daar bij de hawkerstalls ons een lekker te laten verwennen met de locale specialiteiten.

Nog ff langs de avondmarkt en toen hadden de dames bedacht om maar met de trishaw terug te gaan. Natuurlijk niets te zeggen over het formaat van onze vrouwen maar, christy en zulema zouden dus samen in een en hetzelfde bakje gaan, de arme man zou dus 2 gezonde jonge dames moeten verschepen in zijn niet al te luxe uitziend bakfietsje. Dit was helemaal hillarish toen hij zijn hele fiets naar voor kantelde zodat het leek toen ze instapte dat door hun gewicht de zaak naar voor was geklapt, maar met een handige beweging zaten de dames op hun plek en gingen ze op pad terug naar de parkeerplaats, ab liep wijsenlijk langs de kant van de weg met al het foto en filmapparatuur om dit tafreeltje vast te leggen.

24^e

Christy moest vroeg uit de veren want zou vandaar worden opgehaald met het busje voor een 2 daagse excursie naar cameron highlands, samen met nog een nederlands stel en 2 kinderen van de gids en natuurlijk de gids zelf op pad richting cameron highlands, wat later bleek een geweldige ervaring waar ze veel gezien heeft, een moskee, de orang asli, het mooie strawberry farm hotel, de strawberry farm, het gezellige dorpje, de tempel, de theeplantages etc

25^e

Na een leuke tijd in de cameron highlands samen weer terug richting penang, gezellig en veel gezien, vooral de theeplantages waren erg mooi, en natuurlijk de temperatuur het hotel en de vriendelijke gids en gezelligheid hadden deze trip tot een succes gemaakt.

Maar ze had alle rust nodig onderweg naar penang want ze zou om een uur of 5 in de middag aankomen om vervolgens op 9 uur weer te vertrekken met de bus richting oostkust…

Ja we hadden een pakket geboekt vanuit de krant, aanbieding  lang weekend donderdag vertrekken en zondag weer terug, dus busreis heen naar Jerteh , vandaar een taxi rit naar kuala besut, dan vanaf kuala besut met een speedboot naar het eiland Pulau berhentian besar. Inchecken  in het FLORA BAY RESORTS & DIVERS een chaletje voor 2 nachten diezelfde dag om 2 uur een snorkel excursie, de volgende dag een gehele dag snorkel excursie op diverse plaatsen en naburige eilanden inclusief bezoek marine park met prive speedboot lunch en de volgende dag weer terug via speedboot, taxi  naar kotha bahru en dan weer met de bus naar penang voor 350 ringit per persoon, dat betekend dus nog geen 80 euro!!!!!!!!

Nou lieve mensen als iemand van jullie ooit nog in maleisie komt ga dan naar dit stukje paradijs op aarde, boek een resortje hier op perhentian en blijf zeker een week om te snorkelen en als je van duiken houd dan wil je eigenlijk nooit meer weg denk ik.

26^e

Wat is het hier mooi, het begon allemaal al goed toen we in de vroege ochtend aankwamen in het kleine kust plaatsje kuala besut na wat telefonisch contact met mister wong onze host (die zich overigens op penang bevond bleek later), de taxi chaufeur maande ons om maar ff wat te gaan eten in het restaurantje naast het kantoor waar we onze voucher zouden krijgen voor het hotel en onze snorkelspullen  en lifejackets voor de overtocht met de speedboot.

Dus wij gewoon om 8 uur in de ochtend aan de lokale nasi met heerlijke locale curry kip, heet ei, ingezouten ei, vis etc , iets waar je in nederland voor naar de speciaal zaak moet dus gewoon als ontbijtje hier in maleisie ergens aan de oostkust onder de ochtend terwijl het zonnetje net opkomt…

Na een uurtje zat het restaurant vol met hindoestaanse mensen , honderd of zo die allemaal kwamen eten en koffie en thee uit de keuken haalden alsof het hun eigen keuken betrof, in ieder geval het kantoortje was ondertussen ook open en konden we onze spullen ophalen, we kregen ook nog ff 6 flessen van 1,5 liter drinkwater mee, niet dat ze niet hebben op de eilanden maar dat zit nou eenmaal in het pakket…

Aangekomen bij de jetty zagen we alle speedboten liggen. Stuk voor stuk uitgerust met 2 motoren ieder van 150 pk of meer , echt ongelofenlijk, ze varen met een maleisish model de explorer 28, een mooi gevormd bootje van ongeveer 12 tot 14 lang met stuurkolom en dan vervolgens 2*150 of 2*200 pk mercury erachter, toen we de haven uit waren ging de gashendel tegen het dek en raasden we met een snelheidje van 30 of 40 mijl over het water, wat een sensatie echt te gek super , eigenlijk geen woorden voor. Open zee voor ons met in de verte een paar grote bulten waarvan een ons eiland was.

Na een half uur , 3 kwartier kwamen in de mooie baai aan alwaar ons resort gelegen was , nu moet je je voorstellen dat je dus wit zandstrand ziet  met links en rechts rotspartijen palmbomen , hangmatjes, kleine chaletjes aan het water een duikschooltje , een paar bootjes op het strand en 5 mensen die je vredig aankijken. De hemel bestaat echt en hij ligt in de zuid chinese zee en heet perhentian island.

Onze gids ismael een rustige man die wist wat hij kon doen met die geweldige boot en een man die ook plezier had in het feit dat wij zo onder de indruk waren van al dat moois wat we voorgeschoteld kregen.

Om 2uur werden we keurig van het strand opgepikt voor een snorkel excursie van een paar uurtjes, dit bleek later een lekkermakertje te worden voor de volgende dag, maar goed wij op pad.

Mensen mensen toch wat een schoonheid onder het water oppervlakte , grote koraaltuinen vissen in alle kleuren en maten van 5 cm tot 60 of zelf 80 cm en groter..

We hebben 2 uur met de pijpjes in de lucht gelegen en de ruggen verbrand omdat we niet konden stoppen met naar beneden te gluren.

Ismael bracht ons weer keurig terug naar ons chaletje .

Het moet gezegt worden dat we een heel simpel huisje hadden met alleen ventilatoren en een wel heel spartaanse badkamer, maar goed het was redenlijk schoon en wij konden er mee leven, niet iets om in de oad gids te zetten bijvoorbeeld maar ja wij zijn mishien al wat gewend en zoals ik zeg je moet buiten leven en alleen slapen in die hut.

Dus wij weer naar het restaurantje van het resort wat een simpele maar lekkere menukaart had met locale en westerse gerechten.

27^e

tring tring het is 8 uur opstaan, ja we moesten vandaag vroeg op pad om een hele dag te op ontdekking te gaan naar de wonderen der natuur onder het zeeoppervlak, snel een ontbijtje naar binnen gewerkt om vervolgens bij de dive shop een paar flippers te huren voor de hele dag 8 ringit of zo geen geld dus gewoon doen.

En ja hoor om 9 uur lag ismael met zijn bootje voor het strand te wachten, hij had voor deze dag zijn vrouw met 3 eigen kinderen en nog 2 vriendjes van de kids meegenomen.

Dus het was gelijk gezellig niet dat we konden praten met hun maar het gaf een familie uitdagje gevoel, alles aan boord om vervolgens weer met 60 km/h over het water te scheren, we zouden vandaag naar 4 snorkel plaatsen gaan, de eerste was mooi en gelijk raak zeeschilpadden gezien , de tweede was het marine park hier aangekomen dachten we dat het helemaal niets zou worden omdat het massaal bezocht wordt door toeristen die vanaf alle resorts in de omgeving hier naar toe komen, wij waren eigenlijk wel een uitzondering daar we een soort prive rondleiding kregen en niet zo achterlijk als de rest (voornamenlijk chinees) de hele dag met een zwemvest in de ronte liepen.

Maar eenmaal in het water werdt veel goed gemaakt eigenlijk alles goedgemaakt want ontdanks deze inmense drukte was het onder water erg mooi, ze hadden zelf een stuk wrak neergelegd waar je dus als snorkelaar dezelfde ervaring krijgt als een duiker. Wat mooi allemaal weer en wat een aanbod van tropische vissen.

Op een gegeven moment zagen we een lokale jongen van het eiland met een visje in zijn hand een grote muren uit zijn schuilplaats lokken om vervolgens met het inmense grote beest van zeker 1 meter of langer te spelen!!!! Dit is geen grapje dit hebben we echt met onze eigen ogen gezien.

In ieder geval mooi dus , je moet een (vrijwillige) bijdrage van 5 ringit betalen om het marine park te laten floreren.

Ondertussen had ismael zijn vrouw onze lunch uitgestald en konden we aanvallen, kip ei en groenten met rijst, nu hadden we al flinke honger en ja wij kunnen goed eten dus er was na herhaaldenlijk vragen aan ismael of zij ook van dit eten moesen eten eigenlijk alle eieren op en er lagen nog 2 stukjes kip en een schepje groenten en rijs met veel jus, toen we met onze dikke buiken erachter kwamen dat van dit eten nog 2 volwassen mensen en 5 kinderen moesten eten, maar ze zijn te beleeft en het is een feit dat ze zelf vaak tussen de middag alleen rijst met jus eten en zeker kinderen krijgen vaak alleen maar rijst met jus maar we voelden ons wel een beetje lastig, maar het smaakte ook verrekte heerlijk.

Maar goed na een half uurtje uitbuiken zijn we naar de laatste snorkelplaats gegaan waar hele mooie koraal groeide, wat ze hier een christmas tree noemen , koraal met anamonen ? van verschillende kleuren erop en als je te dicht bij komt dan trekken ze hun gekleurde lichaampjes angstvallig naar binnen. Dit geeft een bijzonder beeld en het lijkt net of de lampjes van de kerst boom aan en uit gaan.

De laatste stop zou dicht bij ons strand zijn en dit was een vers water bron uit de bergen die aan het water reikt en veel visser maken hier dankbaar gebruik van om dit als drinkwater en was water te gebruiken.

Een geweldige dag  op en in het water gehad, die namiddag nog lekker wat geluierd aan het strand en na een heerlijke maaltijd en een gesprekje met chris ( een zuidafrikaanse engelsman) die op doorreis was naar australie maar op zijn ticket een rondtrip kon maken in maleisie naar perhentian was gekomen om ff te duiken.

Niet aan de alcohol want dat is niet te krijgen op het eiland maar gewoon lekker op tijd naar het bedje toe want dit was een inspannende dag geweest en het eenmaal op bed was het snel stil….

28^e

Onze laatste dag op het eiland en die zouden we benutten om eens een flinke wandeling te gaan maken, nou na ons ontbijtje waarbij zulema om een glas melk vroeg bij het nuttigen van haar pannekoek en de jongen terug kwam met  condensed milk om dan over haar pannekoek te gooien , vervolgens ab nogmaals om een glas melk vroeg en hij weer terug kwam met warm gekookte melk zulema bijna huilend maar zelf naar de koelkast is gelopen om een flesje voorverpakte melk uit de koelkast te rukken, toen wisten we dat het die tijd was.

Maar goed uitgerust op pad met korte broek , t shirtje zonder mouwen en teenslippers het pad op aangegeven door het bordje jungle tracking, na een klim van 10 meter en door 30 muggen gebeten te zijn had ab de strijd al opgegeven en de dames zouden volharden en gingen een ander pad proberen, ondertussen had ab zichzelf al in een hangmat geparkeerd met flesje water  het mooiste uitzicht ter wereld en boekje.

Toen na een uurtje de dames bezweet en met beteuterd gezicht terug kwamen was het duidenlijk het 2^e pad liep namenlijk dood.

Nou toen zijn we maar op het strand gebleven tot 3 uur hebben onze koffer gepakt want om 4 uur zouden we opgehaald worden van dit robbinson eiland wat echt in de top 10 staat van onze mooiste waterkantjes in de wereld, dank u god….

Omdat het water laag was moesten we eerst met een roeiboot naar onze watertaxi waden en vandaar zijn we weer met debielen snelheid naar het vasteland gevaren alwaar we werden opgewacht door mister wong, die een taxi voor ons regelde met airco voor 35 ringit voor een 60 km ritje naar kota bahru, eenmaal aangekomen via noodweer onderweg waardoor je bijna je ervaring van 2uur eerder zou vergeten moesten we onze buskaartjes halen bij het busstation , je kon er vervolgens voor een paar centen je koffer stallen zodat we wat mobieler werden en de markt konden verkennen, alweer door de luchten honger gekregen zijn we neergestrand om de locale lekkernij te proeven, dit is een op oostkust wijze bereide kip die wordt gemarineerd en daarna gegrild, echt heerlijk, maar goed het was klaarblijkenlijk moskee tijd want  nadat een man met megafoon begon te prevelen sloot iedereen zijn kraampje en werden kranten over het eten gelegd en ging iedereen naar de moskee, daar kota bahru de bakermat van de fundamentalische moslims in maleisie is , je hebt zelf gescheiden zitbankjes voor dames en heren en je ziet 99 % van de vrouwen gesluierd lopen, maar het maakt een vredige indruk en door de kleuren komt het geheel vrolijk over.

We hebben nog wat kleine dingetjes gehaald voor onderweg en zijn toen met de bus  terug  gereden naar penang , waar we de volgende ochtend om half 5 aankwamen .

Alweer een zoeab avontuur ditmaal met christy die dit ook nooit had willen missen…

29^e

Nou vanochtend dus aangekomen met de transnational bus vanuit kota bahru zijn we gaan douchen en gelijk ff gaan liggen om vervolgens de dag rustig door te brengen, zulema ging om 11 uur op pad en ab had weer een heel verhaal te vertellen aan zijn dagboek on line, christy had zoals we ondertussen gewend zijn wat opstart problemen dus die kwam om een uurtje of 12 boven dek en is na de middag in haar eentje nog ff naar Gurney plaza gegaan om filmrolletjes te laten ontwikkelen en de winkeltjes te bezoeken.

 

 

 

de bureis heen: van de westkust naar de oostkust.

Georgetown ( komtar kompleks)

Butterworth ( jetty busstation)

Sangai petani

Kuala pegang

Kg kerunai

Bersia (tussenstop)

Jeli

Sungai kelok

Kota bahra

Pasir puteh

Jerik>>> taxi>>>Kuala besut

Kuala besut >>> boottocht >>>pulau perhentian besar

 

In de avond zijn we wat gaan eten op gurney drive bij het thai seafood restaunt, the golden thai. Ze hebben de leus ‘if it swims we have it”.

Dus zijn we begonnen met 2 heerlijke kreefjtes klaargemaakt met kaas saus knoflook uitjes en garnering van meloen sla etc, om vervolgens de rest van de kreeften (kop) te laten bereiden in een mengsel van boter uien en knoflook. We hadden ook nog groene tauge met witte rijst en inktvis met zwarte pepersaus.

Om de avond mooi af te sluiten zijn we nog een afzakkertje gaan nemen in de stad bij de irish pup, daar kreeg christy erg veel aandacht van een rare goochelaar die drankjes bestelde maar er niet voor wou betalen en vervolgens boos wegliep toen hij op zijn manieren werdt aangesproken.

Nou ja wij zijn in licht beschonken toestand naar huis gegaan want morgen gaat ze weer naar huis.

 

30^e

Het was weer hetzelfde verhaaltje, om een uur of 12 kwam mevrouwtje uit haar bedje rollen, vervolgens is ze alles gaan inpakken en klaarzetten. Na nog een paar peukjes zijn we dan uiteindelijk vertrokken met zijn allen in de proton wira richting luchthaven.

Om de inwendige mens nog wat te vertroetelen zijn we voor het eerst bij een fastfood keten binnen gaan zitten om wat te eten. Pizza hut dus , met zijn allen aan de pizza, na nog een laatste misverstand en totaal onbegrip van bedienend personeel en wij stomme europeanen natuurlijk zijn we dan echt naar de luchthaven gegaan.

Eenmaal aangekomen, nog een doosje ingeseald en alles op de band doorgelabeld via singapore naar amsterdam.

Er rolde geen dikke tranen net als in Tenerife maar we vonden het wel jammer dat christy weer weg ging, maar we hadden echt een leuke tijd gehad en veel gezien samen.

We zullen het missen om een bekend iemand om je heen te hebben. Nou in ieder geval super en we kijken uit naar onze volgende ontmoeting samen.

 

2^e week october

 

CORNE,MICHELLE,SASKIA EN GERT JAN

op bezoek bij ons in Penang.

 

 

Na een telefoontje uit de oostkust van wisten we dat de groep eraan kwam, ze hadden al een reis gemaakt vanaf bangkok richting de grens van Maleisie en zijn toen op aanraden van een collega uit nederland naar de perhentian eilanden gegaan waar wij dus ook recentelijk waren geweest.

Nou het was een groot feest ook voor hun. Op het moment dat ze ons belden kwamen ze terug van de perhentian en waren vervoer aan het regelen om dus vanaf kotha baru naar ons te komen, dit was uiteindelijk gelukt, een prive taxi heeft hun voor een afgesproken prijs naar penang gebracht alwaar ze midden in de nacht om een uur of 3 bij ons aan de deur klopten..

Wij moeten zeggen dat het echt geweldig is als je ineens bekende gezichten uit nederland aan je deur hebt staan terwijl je aan de andere kant van de wereld verblijft.

Maar goed ons huisje was ineens gevuld maar plaats genoeg en iedereen had een slaapplaats. De komende dagen zouden bestaan uit slapen, veel bijkletsen, en naturlijk hun wat van de cultuur laten zien hier op het eiland, dus ab was weer de tourguide voor de gasten.

Alle landmarks langs , kek lok si etc, maar ook de bleu mansion en jawel alle culinaire hoogtepunten niet overgeslagen natuurlijk.

Lekker dim summen, hawker food, thai fish restaurant en ab zijn eigen kookkunsten.

Het was een rust en bijtank moment voor hun en voor ons een sociaal opstekertje, nadat we ook nog ff alle shoppingmalls hadden laten zien en iedereen weer aan zijn trekken was gekomen zijn ze tenslotte doorgereisd naar cameron highlands, en vervolgens naar kuala lumpur.

Wij weten dat ze het erg naar hun zin hebben gehad, wij zeer zeker ook en nog bedankt voor jullie bezoek.

De fotos zijn  gelukkig ook aardig gelukt

Ja de laatste lootjes wegen het zwaarst, voorlopig ziet het er naar uit dat we niet samen op pad gaan na dit avontuur, maar niet getreurd, de wereld ligt open, vol met mogenlijkheden en kansen, je moet ze alleen durven nemen soms.

Dus zoe gaat naar spanje deze winter en abje ja die gaat zijn kansen meten op de arbeidsmarkt, wie weet wat voor een bestemming dat opleverd. Het zal in ieder geval zo zijn dat ik vaak zal terug denken aan de periode hier op penang en in maleisie. Ik had dit nooit maar dan ook nooit willen missen. The way of living, het leven onder de zon is voor mij al goud waard, en ik heb in die 9 maanden mijn batterij voor een hele lange tijd kunnen opladen. Het is echt heerlijk om in je leven een moment te hebben waar je helemaal tot rust gekomen bent alhoewel er moet gezecht worden dat de laatste tijd er wel spanningen zijn want ja ons rustige leventje gaat weer in een kickstart een hele andere wending nemen.

Maar wat er ook gaat gebeuren dit hebben we meegemaakt 9 maanden penang een oase aan cultuur en rust, kom maar op met de rest van wereld…….

zoeab19 shared a Flickr album with you

Just follow this link to see and comment on this album:
https://www.flickr.com/gp/zoeab19/zf014i

Therapeutisch schrijven na prietpraat berichten dat men nu de appie Hein gaat boycotten omdat die zwarte gast niet meer bij die oude Turk met rode puntmuts afgebeeld wordt in hun winkelketen..

Als een gele ster niet op een t shirt niet kan
http://nos.nl/l/691447

Waarom mag dit stigma wel in ere blijven

Is dat rechtvaardig? Of liggen de belangen anders, is het ene leed te bagatelliseren en het andere niet, is 150 jaar geleden minder erg dan 75 jaar?

Maar ja ik snap het toch niet, deze http://nl.m.wikipedia.org/wiki/Mens
Is onnavolgbaar bezig altijd al geweest
En soms komt het allemaal samen en heb je iets moois
Miss Israel prepares for big Obama date: beauty q…: http://youtu.be/8YU1zzog9eo

Nooit met de tent op vakantie

– Posted using MobyPicture.com